فیلم بلوط پیر
اگر این پایان‌بندی برای بلوط پیر، نزدیک به واقعیت هم باشد حداقل در این فیلم و در طی داستان نشانه‌گذاری درستی برای آن نشده است.
کن لوچ با ساختن آثاری که از واقعیت‌های اجتماعی نادیده گرفته شده، زندگی طبقات ضعیف و محروم جامعه را به نمایش می‌گذارد و دیدگاه خود درباره مسائل اجتماعی را از طریق ظاهری ساده و بی‌طرف، به همه بیان می‌کند.
کن لوچ، فیلمساز عدالتخواه بریتانیایی در آخرین فیلمش با زبانی معتدل و نجیبانه، راه همزیستی مسالمت‌آمیز پناهجویان/مهاجران با مردم ساکن و بومی کشورهای غربی (و مشخصا کشور خودش انگلستان) را جست‌وجو می‌کند و سعی می‌کند با انصاف و صلح‌طلبی، مصائب و دغدغه‌های دو طرف را بازنمایی کند.
«بلوط پیر» تاییدی است بر آن گزاره معروف فلسفی/ روانکاوانه که «وقتی حقیقت بر صورت سخت واقعیت برمی‌خورد، پناهی نمی‌ماند جز خیال.» از همین روی شاید بتوان با سویه‌های پررنگ رومانتیسم در آخرین تقلای سینمایی پیرمرد سوسیالیست همدلی کرد.
«بلوط پیر» بیست‌و‌هشتمین فیلم بلند سینمایی کنت چارلز لوچ در کنار چهار مستند و ۲۸ کار تلویزیونی اوست. فیلمی که خود او احتمال می‌دهد آخرین اثرش در سینما باشد و پایان‌بندی شورانگیز قصه‌ هم این احتمال را قوی‌تر می‌کند.
یادداشت