باربی را دیدم‌ چون فهمیدم کارگردانش همان کارگردان «زنان کوچک» است؛ وگرنه تبلیغاتش امثال مرا که می‌دانم در اقلیت جهانیم، نه‌تنها جذب نمی‌کرد که دفع هم می‌کرد و اکثریتی را جذب می‌کرد که می‌دانیم به درد حرف‌های خانم کارگردان نمی‌خورند.

نسبت باربی با کودکی را که همبازی اوست می‌توان به عالم مُثل افلاطون و نسبتی که با زمین برقرار می‌کند ربط داد و باربی‌لند را هم می‌توان معادلی پست‌مدرن برای اتوپیا یا همان آرمانشهر افلاطون درنظر گرفت.

اکران فیلم سینمایی باربی با بازی مارگو رابی و محبوبیت این فیلم به کمک تبلیغات موفقی که داشت تاثیرات کم‌سابقه‌ای در مخاطبانش ایجاد کرده است.

سانسور فیلم «باربی» در بعضی از کشورهای خاورمیانه مدیران برادران وارنر را تا جایی به دردسر انداخته که ممکن است این فیلم در شماری از کشورهای مسلمان اکران نشود.