فیلم «دوزیست»
فیلم در پرداخت داده‌‌های ایدئولوژیکی خود به‌خوبی عمل کرده و توانسته تسری حقیقی باورپذیری را در نقد شرایط اجتماعی این سال‌های کشور داشته باشد. درمجموع اما دوزیست، آن چیزی نبود که از سینمای دوست‌‌داشتنی برزو نیک‌نژاد انتظار داشتیم.
دوزیست یقه من را گرفته بود، یعنی به من گفت باید ساخته شوم و من هم ساختم، قبل از آن‌هم گفته بود باید من را بنویسید و ما هم نوشتیم. آدم‌های قصه دوزیست من را رها نمی‌کردند و قصه‌ای که اتفاق افتاده بود باید ساخته می‌شد.
فیلم «دوزیست» تلاش زیادی برای رودست زدن به مخاطب داشته و روی همین حساب، بسیار دور از شخصیت‌هایش ایستاده تا غافلگیری‌هایش زودتر لو روند.
یادداشت