ماهواره ایرانی خیام از سوی محققان ایرانی رمزگذاری شده و قرار است کنترل و اطلاعات آن به طور کامل در اختیار محققان و دانشمندان ایرانی قرار گیرد.

در طول سال گذشته برخی برنامه‌ها تحقق پیدا نکرد؛ چراکه عملا هیچ کاری را انجام ندادیم که بخواهیم بگوییم در آن شکست خورده‌ایم. واقعیت این است که ما کاری برای تحقق سند چشم انداز، انجام نداده‌ایم. به جرات می‌گویم که 80 درصد این سند محقق نشده، البته اینکه می‌توانیم در 4 سال آینده برنامه‌ای را تعریف کنیم که براساس آن بتوان راهی که باید طی 10 تا 12 سال گذشته طی می‌کردیم را دنبال کنیم، قطعا کار بسیار مشکلی است.

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات‌مان این است که وقتی می‌خواهیم از مقطع دکتری فارغ‌التحصیل شویم، باید مقالات‌مان را در ژورنال‌های بین‌المللی منتشر کنیم. یعنی باید ماحصل تحقیقات‌مان را به‌صورت رایگان در اختیار آنها بگذاریم و درنهایت بتوانیم مدرک دکتری بگیریم، چرا نباید خودمان بتوانیم خودمان را تایید کنیم؟ در اصل ما مستعمره تحقیقاتی دیگران شده‌ایم.

اما حاالا با تدوین این آیین‌نامه اوضاع تغییر پیدا می‌کند و اعضای هیات‌علمی می‌توانند در راستای تخصص خود فعالیت‌های فناورانه با خروجی نوآورانه و مفید برای اقتصاد کشور را داشته باشند.

تجربه سالیان قبل نشان داده که دانشگاهیان می‌توانند همیشه پیش‌قدم باشند و کارهای بزرگی را انجام دهند اما قطعا تحقق این مساله نیازمند تخصیص بودجه از طرف دولت و همچنین جدی گرفته شدن آنهاست

این روزها که بعد از سال‌ها تحریم‌های تسلیحاتی کشورمان برطرف شده و ایران می‌تواند مانند بسیاری از کشورها درحوزه خرید و فروش تجهیزات نظامی وارد عمل شود- مساله‌ای که قطعا پای مراکز دانشگاهی را هم تاحدی بیش از پیش به میدان باز خواهد کرد- همین مهم باعث شده سراغ فعالان دانشگاهی برویم و از آنها درباره تاثیر رفع این تحریم و همچنین سابقه فعالیت مراکز آکادمیک و نظامی کشور بپرسیم.

نایب‌رئیس انجمن هوافضا تصریح کرد: «برای دستیابی به مدار ۳۶ هزارکیلومتری باید موشک‌‌های چندمرحله‌ای خود را ارتقا دهیم، به‌گونه‌ای که ماهواره را تا این ارتفاع حمل کنند، درحال‌حاضر نتوانسته‌ایم ازلحاظ سخت‌افزاری به فناوری لازم برای ساخت این موشک‌‌ها دست پیدا کنیم.»