فاطمه باقری
روز گذشته از ورزشکاران و کارآفرینان گرفته تا خانواده شهدای ۱۲ روزه و هزاران نفر از زنان و دختران با حضرت آیت الله خامنه ای دیدار کردند.
آنچه انسان را از فروپاشی کامل بازمی‌دارد، صرفاً مداخله‌ دارویی یا نصیحت‌های شفابخش نیست؛ بلکه ایجاد فضایی برای درک، گفت‌وگو و بازشناسی جمعی رنج است.
سه سال پیش، وقتی برای اولین‌بار اسمم در قرعه‌کشی روضه‌ محرم بیت رهبری درآمد، حسی داشتم شبیه بچه‌ای که بعد از سال‌ها بی‌قراری، یک‌باره آغوش پدر را تجربه می‌کند. آن‌قدر خوشحال بودم که باور نمی‌کردم قرار است در همان مکانی بنشینم که ولی‌امر مسلمین جهان، میزبان عزاداران حسین(ع) است.
اولین مواجهه‌ با آوار و ویرانی ناشی از حملات اسرائیل به تهران، ساختمانی در محله‌ گیشای تهران بود؛ جایی آشنا، نه فقط به‌خاطر نقشه‌ شهر، که به‌خاطر سال‌هایی که نوجوانی‌ام را همان‌جا گذراندم. صبح روز جمعه، سی‌ام خرداد، وقتی صدای انفجار به گوشم خورد و بعد از چند دقیقه شنیدم که گیشا محل اصابت قرار گرفته، ناگهان تمام خاطرات نوجوانی‌ام، مثل فیلمی که روی دور تند گذاشته باشی، از جلوی چشمانم گذشت.
عاشورا نه یک رویداد محصور در گذشته، بلکه یک الگوی تفسیری زنده است که به ایرانی، در هر بزنگاه تاریخی، میان تسلیم و ایستادگی و میان ذلت و عزت امکان انتخاب می‌دهد و این فرهنگ، مرز نمی‌شناسد.
واکنش ایران به حمله اسرائیل، صرفاً پاسخ به یک کنش نظامی نبود، بلکه تثبیت جایگاه جدیدی در هندسه قدرت منطقه‌ای بود. شکستن تصور نفوذناپذیری اسرائیل، نه با غلبه عددی، بلکه با موازنه‌ای از اراده و مشروعیت رخ داد.
گاهی هم فرم خاطره در انتخاب صدا و موسیقی تعیین‌کننده است. مثلا مسکوب نوشته قهوه می‌نوشیدیم و از تلویزیون صحنه ورود امام را تماشا می‌کردیم که آن افتضاح پیش آمد
یادداشت