غلامرضا موسوی
ماجرای فیلم کیک محبوب من و سردرآوردن آن از فستیوال فیلم برلین چیزی نیست که تمام ابعادش بدیع و تازه باشند. تا به حال کم نداشته‌ایم فیلم‌هایی که حتی کات و شات را در حد مبتدیان سینما رعایت نکرده بودند اما به دلایل کاملا سیاسی از معروف‌ترین و گران‌ترین فستیوال‌های اروپایی جایزه گرفتند.
این دو پلتفرم، با وجود اختلافات ظاهری اما چندی‌پیش طی یک حرکت کاملا هماهنگ، هزینه اشتراک خود را بیش از دوبرابر افزایش دادند و به‌عبارت دیگر، از ۲۵هزار تومان برای یک‌ماه به ۵۹هزار تومان برای همین بازه زمانی افزایش دادند
بحث «نبود تنوع گونه‌ها» در سینمای ایران، بحث جدیدی نیست. حداقل از ابتدای دهه ۸۰ تا به امروز، سینمای ایران، خلأهای عمیقی در برخی ژانرهای سینمایی به خود دیده است.
درمورد پول‌های بادآورده و پولشویی در شبکه نمایش خانگی اولین‌بار من صحبت کردم. طبیعتا هیچ جای اجرایی نمی‌تواند مستقیم وارد شود. ما می‌گوییم چنین چیزی وجود دارد. وزیر هم این را می‌شنود ولی نمی‌تواند به کسی بگوید شما صاحب پول کثیف هستید. این را باید قوه‌قضائیه پیگیری کند.
با چند تن از اهالی فرهنگ و هنر صحبت کردیم و آنچه می‌خوانید مختصری است از پیشنهادهایی که آنها در حوزه موسیقی، تئاتر، سینما و کتاب مطرح کرده‌اند.
موسوی گفت: فیلم اگر بفروشد، به آن اکران مناسب و زمان کافی می‌دهند و اگر نفروشد که هیچ! ما نقشه‌ای برای انتشار فیلم در بستر VOD و اینترنت نداریم.
چینی‌ها بعد از لغو قرنطینه، دیگر تمایلی به تماشای فیلم در سالن سینما نشان ندادند و همین مساله خیلی‌ها را در ایران ترسانده، از طرف دیگر این وضعیت، ایده گسترش VOD داخلی را جدی‌تر مطرح کرده است.
یادداشت