پناه آنها در سرمای زمستان حاشیه روستاها، شهرها و مزارع کشاورزی است. حیوانات حتی آنها که در گروه حیوانات وحشی قرار می‌گیرند خانه و‌ کاشانه‌شان را به امید پیدا کردن آذوقه در زمستان رها می‌کنند. گرسنگی‌ آنها را از ارتفاعات به دامنه می‌کشاند، اتفاقی که گاهی با حوادث ناگواری همراه می‌شود مثل هراس ساکنان و کشته‌شدن آنها به دست مردم وحشت‌زده. مناطق حفاظت‌شده اما شرایط متفاوتی دارند. در این مناطق حیوانات با خیالی آسوده ارتفاعات را پایین می‌آیند و به نزدیک‌ترین جایی که آنها را به آدم‌ها و زندگی‌های شهری ‌می‌رساند قدم می‌گذارند. آنجا برایشان غذا به اندازه کافی مهیاست. ورجین یکی از این مناطق حفاظت‌شده در اطراف تهران است که در زمستان مأمن حیواناتی می‌شود که برای پیدا کردن غذا از ارتفاعات به سمت دامنه‌های کوه می‌آیند. اگر در زمستان به این منطقه بروید انبوهی از قوچ‌ها و میش و کل را خواهید دید که برای خوردن علوفه به ورجین می‌آیند. منطقه حفاظت‌شده ورجین که قبل از انقلاب یکی از شکارگاه‌های سلطنتی بود در سال ۵۸ به سازمان حفاظت محیط‌زیست واگذار و در سال ۶۱ براساس مصوبه شورای عالی سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده در محدوده البرز مرکزی معرفی شد. حالا این منطقه یکی از زیباترین و پرجاذبه‌ترین مناطق در کنار کلانشهر تهران به شمار می‌رود. آب‌وهوای مطبوع، پوشش گیاهی غنی و چشم‌نواز، رودخانه‌های پرآب، چشمه‌ها و ارتفاعات سرسبز از جمله جاذبه‌ها و چشم‌اندازهای طبیعی این منطقه به شمار می‌آید. حیات وحش این منطقه شامل قوچ و میش، کل و بز، آهو و جبیر، گراز، لاک‌پشت و انواع پرندگان و... است. پوشش گیاهی خاص و آب‌وهوای منحصربه‌فرد آن منجر شده تا تبدیل به محیط امنی برای تراکم جمعیت قوچ و میش شود. در این میان اما با توجه به آب‌وهوای مطبوع و خنک منطقه ورجین به‌عنوان یکی از ییلاقات استان تهران این منطقه بسیار مورد توجه پایتخت‌نشینان است که همین مساله باعث معضلاتی شده است. تصرف زمین‌های ملی، آلودگی‌ آب، ساخت‌وسازها و ویلاسازی‌های غیرمجاز، تخلیه فاضلاب در حاشیه رودخانه‌ها، تغییر غیرقانونی کاربری زمین‌ها، شکار غیرمجاز و... منجر به این شده تا از یک سو محیط‌زیست و از سوی دیگر حیات وحش به‌شدت تحت‌تاثیر قرار گیرند.//// عکس: سید وحید حسینی