علی شکوریراد
همیشه از موانع گفت‌وگو و انسداد در تریبون‌های رسمی نوشتیم و انتقاد کردیم. از تریبون نماز جمعه مشهد گرفته تا فلان سخنران مشهور. در ۷۰ روز اخیر مخصوصا و در سال‌های اخیر نیز، از خطرات زیرزمینی شدن سیاست و تک‌صدایی در فضای عمومی گفتیم. از اینکه می‌توان تکثر در فضای سیاسی را به رسمیت شناخت و اختلافات داخلی را موتور محرکه کشور کرد. اما برخی چهره‌های سیاسی مثل آقای شکوریراد خودشان پلاکارد «مرگ بر گفت‌وگو» دست می‌گیرند و با نفی بخش مهمی از واقعیت چنان شبیه اپوزوسیون تازه به دوران رسیده ساکن در آمریکا و کانادا موضع می‌گیرند که گویا از وضعیت فعلی خودشان راضی هستند.
ما شاهد بودیم بعد از این اتفاقات آن فرآیندهایی که ما در حال پیگیری بودیم، عملا جای خودش را به یک فضایی داد که نیروهای کنشگر سیاسی پا پس کشیدند و دیگر حاضر به حضور در عرصه انتخابات نبودند.
«خرس» پایتخت واقعی بود؟
بازداشت یک استاد دانشگاه ایرانی در ترکیه
ماجرای خودکار طلاکاری‌شده و غریب‌آبادی چه بود؟
خانواده باز هم برای پایتخت، مسئله شد
حکم معلم خاطی مدرسه کرجو سنندج تعلیق شد
خاک هرمز شفا نمی‌دهد
شایعه خودکار طلاکاری شده و غریب‌آبادی دروغ است
فضا روی بیرانوند تأثیر گذاشته است
اشتباه برجام نباید در این مذاکرات تکرار شود
تبعات سیاسی و امنیتی جراحی یارانه‌ای
صعود شاگردان فلیک به نیمه نهایی لیگ قهرمانان
برنامه‌های پرهزینه کارتال برای پرسپولیس
عراقچی: در سفر به روسیه پیام رهبر انقلاب را منتقل می‌کنیم
بررسی روش‌های جذب مهاجر در رژیم
اسرائیل پروژه مهاجرت از غزه را آغاز کرد
چرخ زندگی صهیونیست‌ها با جنگ چگونه می‌چرخد؟
۱۰دلیل عادی‌شدن روابط اعراب و اسرائیل
از صندوق ملی یهودیان چه می‌دانیم؟
قالیباف: مجلس با ترک فعل‌ها در ناترازی برق برخورد می‌کند
سینما و تلویزیون اسرائیل درباره ایران چه ساخته‌اند؟
استفاده از پهپاد برای کنترل جنگل‌های هیرکانی
وام ودیعه مسکن افزایش یافت
رفتار‌های دوگانه ارکان قضایی فدراسیون ادامه دارد
یادداشت
