عضو هیات‌علمی پژوهشگاه علوم انسانی
از زمان کنار رفتن دکتر گلشنی (۱۳۸۷)، پژوهشگاه علوم انسانی هم سیر قهقرایی خود را آغاز کرد تا به‌امروز که در وضعیت بالایی از ناکارآمدی به‌سر می‌برد.
مردم ممکن است تمایزات مفهومی را نفهمند اما می‌توانند مصلحت عمومی را فهم کنند. وقتی می‌گوییم پژوهشگاه یا وزارت علوم در خدمت جامعه است با سخن صرف و چند وبینار نمی‌توان این را اثبات کرد، باید دید چگونه توانسته در خدمت جامعه باشد و ارتقایی به وضعیت عامه دهد؟
باید در دل چالش‌های معرفت‌شناختی گوناگون، به مساله نحوه تحلیل و تفسیر انسان در اسلام و چگونگی تصویر و ترسیم هویت آدمی در ادیان اشاره کرد.
یادداشت