دور جدید گفت‌وگوهای صلح میان دولت و طالبان به هیچ عنوان دستاوردها و توقعات مورد انتظار را به‌همراه نداشت، اما اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را ببینیم به قول عبدالله عبدالله، حداقل این حسن را داشت که طی این دو روز با عقاید یکدیگر و قدم‌های مشترک آینده پیش‌رو آشنایی بیشتری پیدا کردند.

ظاهرا همراهی عبدالله‌عبدالله با اشرف‌غنی در سفر به آمریکا بنابر اصرار و حتی اجبار دولت بایدن انجام گرفته است و کاخ سفید با این اقدام به اشرف‌غنی نشان داده که دیگر او و دولتش را به‌تنهایی به رسمیت نمی‌شناسد و هرگونه مساعدت و همکاری آینده میان واشنگتن و کابل منوط به پذیرش مشارکت جناح‌های سیاسی دیگر از سوی رئیس‌جمهور افغانستان خواهد بود.

در کنار تلاش‌های سیاستمداران در داخل و خارج از افغانستان، نقشه‌های راه و مدل‌هایی نیز ازسوی تحلیلگران و پژوهشگران حوزه سیاسی ارائه شده که در میان آنها تحلیل و راهکار پیشنهادشده ازسوی 2 تحلیلگر برجسته موسسه بروکینگز را شاید بتوان درخور توجه دانست.

همزمان با جریان مذاکرات صلح میان هیات‌های دولت افغانستان و گروه طالبان در قطر، عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان تاکید کرد که برای برقراری صلح، باید آتش‌بس شود.

رئیس مجلس شورای اسلامی، گفت: آمریکایی‌ها اهداف خود را پیش‌ می‌برند و به فکر پیشرفت و امنیت کشورهای اسلامی نیستند.

سخنگوی ریاست اجرایی گفت که تلاش‌های کشورهای خارجی برای حل اختلافات میان غنی و عبدالله جریان دارد. به گفته وی اگر دو طرف به یک راه حل «معقول» نرسند، مراسم عبدالله به موقع برگزار خواهد شد.

به نظر می‌رسد اعلام کردن نام اشرف غنی به‌عنوان رئیس‌جمهور، بخشی از توافقات پنهانی بین آمریکایی‌ها و طالبان است، زیرا این گروه به هیچ عنوان با عبدالله عبدالله و جبهه شمال حاضر به معامله نبودند.

عبدالله عبدالله که اصلی‌ترین رقیب اشرف‌غنی در انتخابات به حساب می‌آمد، تنها چند ساعت پس از اعلام نتایج اولیه انتخابات اعلام کرد نتایج انتخابات را به دلیل تقلب گسترده در آن نمی‌پذیرد.