عبدالجبارکاکایی در مجله تصویری قاف گفت:«من دهه ۶۰ اگر شعر می‌گفتم برای جنگ، برای آن شهید مفقود الاثر، آن شعرها حرف ۹۰ درصد جامعه بود اما الان ۹۰ درصد جامعه چطور فکر می‌کنند؟ شعر ما بیان حرف دل آنها هست؟»

عبدالجبار کاکایی در گفت‌وگو با اکبر نبوی در مجله تصویری «قاف» گفت: «هنوز به عنوان شاعر وظیفه خودم می‌دانم که این نسل را ناامید نکنم. نامید کردن یعنی تشویق به مهاجرت به رفتن به پشت کردن به وطن به همه چیز. سعی می‌کنم دیالوگ برقرار کنم.»

عبدالجبار کاکایی در گفت‌وگو با اکبر نبوی در «قاف» گفت:«مردم این قهرمان‌ها را پشت این صحنه‌سازی‌های مضحک سیاسی گم کردند. چاره نجات از بحران‌های اجتماعی گفت‌وگوست.»

شعرو بایددرفضای ایران گفت. درفضایی که اگر گردوخاک هم بلند می‌شه انگار گردوخاک زمان سعدی و حافظه!

هر زمانی چاوشی مولانا خوانده را پسندیدم. استثنائا آنچه از مولانا خوانده را دوست دارم. سایر کارهای او را یا نشنیده‌ام یا یکبار شنیده‌ام و دیگر گوش نکردم. به نظرم کارهایی که از مولانا می‌خواند حس و حال و لحن و به‌خصوص ملودی‌هایی که انتخاب می‌کند با ریتم کارهای مولانا هماهنگ است.

موسیقی رپ برای موسیقی ملی و سنتی ما خطر نیست. ما مسئول نیستیم همه را سرکوب کنیم و بگوییم یک‌شکل باشند. به‌نظر من تداخلی ندارد و کسی که دنبال هنر است، موسیقی ایرانی و سنتی گوش می‌دهد و کسی که دنبال دردهای اجتماعی است، رپرها را گوش می‌دهد.

کسی نمی‌تواند منکر طرفداران میلیونی موسیقی و ترانه رپ شود، پس بهتر است به‌جای نفی یا نادیده گرفتن، آنها را مدیریت کرد تا محصولاتی قابل‌پخش از تلویزیون و در راستای معیارهای مرسوم کشور تولید و منتشر شود.