عباس صابری
ریچارد ورنر در مقاله خود در سال ۲۰۱۷ نمای جامعی از اثرات خلق پول ارائه می‌دهد. ورنر معتقد است که می‌توان به‌گونه‌ای خلق پول کرد که نه‌تنها منجر به رشد اقتصادی شود بلکه تورم هم ایجاد نشود. از نظر وی خلق پول بسته به محل اصابت آن، به نتایج متفاوتی منجر خواهد شد.
حکمرانی اقتصادی و پولی بر هدایت اعتبار متمرکز بوده است تا خلق اعتبار بانک‌ها را در خدمت زنجیره ارزش هدف‌گذاری شده از طریق پیشرانی بنگاه‌های بزرگ خصوصی قرار دهد. بنابراین نقطه عزیمت رشد اقتصادی، سرمایه‌گذاری تامین‌شده از محل اعتبارات نظام بانکی است. می‌توان گفت تقریبا هیچ‌کدام از طرح‌های اجراشده در ایران همچون «وام به بنگاه‌های زودبازده»، «سهمیه‌های وام‌دهی بخشی» و «تسهیلات خوداشتغالی» با این الگو سنخیت نداشته است.
یادداشت