نویسندگان و شاعران همیشه برای روایت کردن از رخدادها و وقایع روز پیشگام بودند؛ بعد از شهادت رئیس‌جمهور هم روایت‌ها از ایشان در قالب کتاب آغاز شد که بخشی از این کتاب‌ها را که منتشر شده یا به‌زودی منتشر خواهد شد، آورده‌ایم.

روز گذشته بازنشر یک استوری میلیون‌ها بار در دنیا دیده شد، استوری‌ای که روی آن نوشته شده بود‌ چشم‌ها به رفح، هنرمندان ایرانی هم به این موضوع واکنش نشان دادند و با به اشتراک گذاشتن این عکس این جنایت را محکوم کردند،

آخرین ماه بهار برای هنر و فرهنگ، قرار است پربار باشد. سینما و موسیقی قرار است در خردادماه روی تازه‌ای برای مخاطبان داشته باشد. برای مخاطبان فرهنگ و هنر آثار سینمایی که قرار است در یک ماه آینده اکران شوند، همچنان آثار طنز در اکران‌ها اول است.

ممکن است یک بازیگر، فیلمساز یا حتی یک مجری تلویزیونی بخواهد جایگاه و شأنی متفاوت از آن چیزی که در ایران داشته را در جایی دیگر از این کره خاکی تجربه کند و فی‌نفسه، این خواسته محل اشکال نیست. اما ایراد از جایی شروع می‌شود که همین مهاجرت‌‌کرده‌ها، متصل به جریانات سیاسی در خارج از مرزها می‌شوند و بیش از آنکه آرتیست باشند آرام‌آرام تبدیل به کاراکتر یا ابزارهای سیاسی شوند.

تاثیر رسانه‌ها و نقش مسلط آنها در شکل‌‌دهی، جهت‌دادن و مدیریت افکار عمومی بر هیچ‌کس پوشیده نیست. از این ‌رو رسانه‌های جمعی منبع مهم قدرت در جهت منافع افراد، گروه‌ها و کشورها به حساب می‌آیند.

سی‌وپنجمین نمایشگاه کتاب تهران، شنبه 29 اردیبهشت‌ماه به کار خود پایان داد و دورهمی امسال ناشران و نویسندگان و اهالی نشر و کتاب هم برگزار شد.

«استقبال مردم» همیشه جزء لاینفک نمایشگاه کتاب است. رویدادی که در سال‌های قبل میزبان خیل مردمی بود که برای کتاب دورهم جمع می‌شدند اما می‌شود گفت امسال چنین نبود و چندین عامل از گرانی کاغذ و به تبع آن کتاب گرفته تا نمایشگاه مجازی کتاب و تغییرات اجتماعی و کم شدن تبلیغات شهری، همه دست‌به‌دست هم دادند تا نمایشگاه کتاب خلوت‌تر از سال‌های قبل باشد.

اینجا حیاط مصلی تهران است. روزهای شلوغ مصلی در اردیبهشت که نمایشگاه کتاب برگزار می‌شود، همه گزارش‌ها از داخل راهروهای مصلی و میهمانان و ناشران و نویسندگان و مدیران است اما این بار برای نوشتن گزارش به سراغ بیرون شبستان و راهروهایش آمدم؛ جایی که به غیر از غرفه‌های مواد غذایی، دستفروشان هم هستند.

تعدادی از خانم‌هایی که در غرفه‌های اطلاع‌رسانی نمایشگاه حضور داشتند هم بعد از چند دقیقه‌ای وارد شدند و مدام می‌پرسیدند: «آقا را می‌بینیم؟» و در جواب‌شان گفته می‌شد: «صبر کنید.»

«کتاب خواندن» و اصلا «خواندن» برای هر کدام از ما از یک جایی شروع شده، یکی ‌با کتابی که از دوستی رسیده است، دیگری با دیدن یک کتابخانه، یکی در مدرسه و آن یکی با کتابی که از عمو یا دایی هدیه گرفته است.

نخستین دوره نمایشگاه کتاب تهران سال 1366 برگزار شد و حالا بیش از 35 دوره از این رویداد فرهنگی با تدبیر و نگاه‌های مختلف برگزار شده است. نکته قابل تامل و مشترک مدیران در تمام این سال‌ها این بوده است که اردیبهشت‌ماه هر سال اجتماع بزرگ انسانی متشکل از عموم مردم و نخبگان حول مفهوم کتاب شکل بگیرد.

کتاب‌ها یکی از موثرترین و دیرپاترین وسایل ارتباطی و معرفی فرهنگ‌های مختلف با یکدیگر هستند. مردم زیسته در یک محدوده جغرافیایی از طریق مطالعه کتاب‌ها می‌توانند با فرهنگ‌های مختلف آشنا شوند. حال اگر بخواهیم در مختصات نمایشگاه کتاب تهران به این موضوع مهم نگاه کنیم، باید برویم سراغ ناشران خارجی یا حداقل بخش بین‌الملل این رویداد را بررسی کنیم.

طی سال‌های اخیر، کتاب‌های دفاع مقدس به خیلی زبان‌ها ترجمه و در اقصی‌نقاط جهان نیز منتشر شده‌اند. اما هیچ‌گاه تبدیل به یک جریان مستمر و جهت‌دار و تاثیرگذار نشده است. حتما ترجمه آثار دفاع مقدس می‌تواند نقطه عطفی باشد برای اینکه مردم دنیا بدانند چه اتفاقاتی در کشورمان افتاده است.

خوراک مهم است، خوراک فکر مهم‌تر!

نمایشگاه کتاب در شرایطی در محوطه بزرگ نمایشگاه بین‌المللی تهران کار خود را آغاز کرد که به گفته صباح زنگنه، رئیس وقت نمایشگاه 200 ناشر داخلی با هشت هزار عنوان کتاب و 196 ناشر خارجی با 26 هزارعنوان کتاب، در برگزاری موفق آن حضور فعال داشتند.