طنزپرداز
ابراهیم نبوی طنزپرداز مقیم خارج از کشور به زندگی خود پایان داد.
طنز شیوه‌ای در گفتار و نوشتار است که موضوع را به جد نمی‌شکافد بلکه حقایق را در پوششی از شوخ‌طبعی ارائه می‌دهد. این پوشش می‌تواند گاه رنگی از لبخند و گاه زهر خند داشته باشد.
بسیاری از کسانی که نسبتی با شعر طنز و گونه‌های دیگر شوخ‌طبعی دارند، لااقل اسم این جلسات به گوش‌شان رسیده است. تعداد زیادی هم این فضای شیرین را که گاهی هم به‌خاطر غلظت بالای شعرها تبدیل به فضای سنگین می‌شود از نزدیک تجربه کرده‌اند.
«درحلقه رندان» میراث جاودان ابوالفضل زرویی برای ما بود؛ میراث بزرگی که پس از او باید قدرش را بدانیم و به آن ارج دهیم.
اصولا شب شعرها در شروع برای شاعران و شنوندگان جذاب هستند و اگر طنز هم باشد که این جذابیت بالاتر می‌رود و عمومیتش هم بیشتر می‌شود. شب شعرهای طنز مختلفی در دهه‌های گذشته برگزار شده که تقریبا کمتر نشانی از آنها دیده می‌شود؛ محافلی که یا به‌خاطر فوت برگزارکنندگان و بانیانش یا اختلافات داخلی از بین رفتند یا دستخوش تغییراتی از بیرون شدند و ترجیح دادند اساسا قید شعرگفتن را بزنند.
ستون‌نویسی‌های طنز در دوران ریاست‌جمهوری جناب خاتمی. در این دوره طنز مطبوعاتی کمی به حاشیه سیاست و جانبداری از گروه‌های مختلف رفت و می‌توان گفت طنز موردمعامله سیاسی قرار گرفت اما از تاثیر آن بر جامعه نمی‌توان نگذشت.
«در حلقه رندان» سال‌های سال همه را دور هم جمع می‌کرد اما از یک‌جایی تعطیل شد. عده‌ای گفتند تعطیلش کردند، چون شعرهایی در آن خوانده می‌شد که نباید می‌خواندند. عده‌ای هم آن را در سیاست‌های حوزه هنری دانستند و اما نتیجه همه این حرف‌ها این بود که دیگر در حلقه رندانی وجود نداشت.
یادداشت