صائب تبریزی
صائب تبریزی، شاعر مشهور قرن یازدهم، بزرگ‌ترین شاعری است که در شاخه ایرانی سبک هندی مشهور به سبک اصفهانی ظهور کرد و شاید بتوان او را نمادی برای پیوند میان ایران و هند در طول تاریخ دانست.
بانو کریمی، معمولاً در پایان کلاس از دانشجویان اهل ذوق می‌خواست که شعری بخوانند. من هم یکی دوبار در کلاسش شعرخوانی کردم و مورد تشویق او قرار گرفتم.
صائب‌تبریزی با بهره‌گیری از عناصر و نشانه‌های دینی و معرفتی عصر خود، اشعار بسیاری را با توجه به تعابیر و مفاهیم دینی سروده است. رمضان یکی از مفاهیمی است که چندین مرتبه در دیوان او به‌چشم می‌خورد و اشعار شناخته‌شده‌ای با محتوای ماه رمضان و در وصف آن در آثار صائب دیده می‌شود.
یادداشت