شیخ حسین انصاریان
رئیس‌جمهور در مراسم بزرگداشت استاد شیخ حسین انصاریان مطرح کرد: مشکل از دانشجو و محصل نیست بلکه مشکل من هستم که نمی توانم با رفتارم، محبت و اخلاق، عدالت، انصاف را نشان بدهم.
این خانه و بهتر بگوییم حسینیه از ابتدای دهه ۵۰، یکی از پایگاه‌های اجتماعی محل است.
رسانه‌ها و البته آن‌کسانی که خودش را در معرض بخشی از فضای ‌رسانه‌ای‌ قرار می‌دهند، به‌شدت مستعد این هستند که دنیایی موهوم و خیالی از جامعه ایران بسازند که در آن هیچ تعادلی بین اجزایش وجود ندارد و اینکه ساکنان این دنیا نمی‌توانند و گویی نمی‌خواهند بین ساختارهای مدرن و نظام‌ ارزشی خود، سازماندهی منسجمی داشته باشند.
سال گذشته پرونده‌ای درمورد شیخ حسین انصاریان رفتیم و در آن پرونده مفصل در مورد چرایی اینکه منبر او همچنان پابرجاست و مردم او را دوست دارند، صحبت کردیم در بخشی از آن پرونده اشاره‌ای داشتیم به صحبت‌های او و خاطره‌ای که از پدرش نقل می‌کند و می‌گوید: «پدرم خودش برای من تعریف می‌کرد و می‌گفت از بهترین عنایات خدا به من این بود که محل زندگی‌ام از همان اول ورود به تهران در منطقه جنوب شهر، خیابان خراسان، خیابان لرزاده قرار گرفت.» 
:یکی از عادات اخیر ما در مصرف‌گرایی، مصرف انسان‌هاست. برای اینکه یک شخصیت، علمی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی شکل بگیرد کلی اتفاق در عالم رقم خورده، آدم‌هایی وقت و عمر گذاشتند، تلاش‌هایی شده، آموزش‌هایی صورت گرفته، هزینه‌هایی صرف شده و از همه مهم‌تر اراده و تفضل الهی شامل شده تا یک شخصیت اثرگذار در هر یک از این ابعاد شکل بگیرد، پرورش یابد و در خدمت جامعه دربیاید.
به احترام ۶ دهه منبرهای «شیخ‌حسین انصاریان» که با ادبیاتی دلنشین تبلیغ دین می‌کند، او حالا قدیمی‌ترین سخنران تهران است
«هدایت» همان صیادی است که صیدها را در پی خود می‌کشاند.  
شاید بین روحانیون معروف ایران، درحال حاضر او تنها کسی باشد که با لقب شیخ معروف است. شیخوخیت مقام والایی است که برای کسب عنوان آن، غیر از طی‌شدن مدارج علمی، به فعالیت‌های اجتماعی فراوان و ادامه‌داری نیاز است.
یادداشت