هفته اول تابستان، پلیس فرانسه با تیراندازی مرگبار به یک نوجوان 17 ساله الجزایری‌الاصل، آتش اعتراضات در ده‌ها شهر فرانسه را روشن کرد تا برای چند شب آتش‌سوزی، درگیری و غارت مغازه‌ها میهمان خیابان‌های فرانسه باشد.

گلوله از جمله اقلام شومی است که طی سالیان گذشته برای سران دولت فرانسه ارسال شده، اما این اولین بار است که عضوی از بدن ارسال ‌می‌شود.

با توجه به تجربه زیسته میرزایی در کشور فرانسه و رصد اخبار و اتفاقات چند روز اخیر این کشور او این‌طور تحلیل کرد که درباره این اعتراضات لازم است به سیاست‌های دو دهه اخیر فرانسه توجه ویژه‌ای داشته باشیم.

با نگاهی به واکنش‌هایی مختلف به اعتراضات فرانسه چند مساله خیلی واضح است. ظاهرا در مساله فرانسه بیش آن که به چیستی و چرایی آن توجه شود به چه می‌توان از آن برداشت کرد ربط پیدا کرده است.

چند روزی می‌شود که فرانسه درگیر اعتراضات و آشوب‌های خیابانی است. اعتراضاتی که چندان بی‌شباهت به اتفاقات پاییز سال 1401 ایران نیست.

شاید اتفاقاتی که امروز در فرانسه رخ داده و تقریبا تمام این کشور را در آشوب و آتش فرو برده برای خیلی‌ها شوک‌آور باشد.

آتش زدن اتوبوس‌ها، پرتاب کوکتل مولوتف، غارت مغازه‌ها و با اسلحه چرخیدن در خیابان اقداماتی است که نمی‌شود تعبیری جز شورش و آشوب به آن اطلاق کرد.

پنج روز از شلیک پلیس فرانسه به «نائل»، جوان ۱۷ ساله فرانسوی که منجر به قتل او شد می‌گذرد. این اتفاق تنها به جرم عبور از چراغ قرمز و عدم توجه به فرمان ایست پلیس رخ داد و از عصر همان روز خیابان‌های شهرهای مختلف فرانسه شاهد اعتراضات گسترده مردم خشمگین این کشور به این حادثه هستند.

کیلیان امباپه، کاپیتان تیم ملی فرانسه خواستار پایان اعتراضات خشونت‌بار در شهرهای فرانسه شد.

سه هفته پیش در غرب فرانسه جوان 19 ساله‌ای با شلیک پلیس راهنمایی کشته شد و آب از آب تکان نخورد اما دو هفته بعد پلیس در خشونتی آشکار نوجوانی را هدف قرار داد که مسلمان عرب‌تبار و مهاجر بود.