تاثیر رسانه‌ها و نقش مسلط آنها در شکل‌‌دهی، جهت‌دادن و مدیریت افکار عمومی بر هیچ‌کس پوشیده نیست. از این ‌رو رسانه‌های جمعی منبع مهم قدرت در جهت منافع افراد، گروه‌ها و کشورها به حساب می‌آیند.

آنچه دولت شهید رئیسی در زمان تقریبی سه‌ساله ساخته است طی روزهای اخیر در معرض نمایش قرار گرفت. حضور ده‌ها هیات عالی‌رتبه سیاسی و اعلام عزای عمومی توسط 8 کشور منطقه، بخشی از این کوه یخ بود.

شهادت رئیس‌جمهور و هیات همراه او واقعه تلخی برای فضای سیاسی کشور به حساب می‌آید. در زمانی که هنوز چند و چون حادثه بالگرد رئیس‌جمهور برای افکار عمومی روشن نبود، این سوال در ذهن‌ها ایجاد می‌شد که اگر اتفاقی برای رئیس‌جمهور رخ دهد، با توجه به التهاباتی که در منطقه وجود دارد، چه اتفاقی رخ خواهد داد.

بعد از شهادت دکتر سیدابراهیم رئیسی بحثی در فضای نخبگانی شکل گرفت که آیا آن بخشی از جامعه که بی‌تفاوت به این خبر هستند، به‌نوعی شکست ما را در احیای امر ملی شکل داده است؟

قصه مردم و دولت یا همان سرمایه اجتماعی دولت در جمهوری اسلامی ایران در دهه گذشته به بغرنج‌ترین شرایط خود رسید. کار به آنجا کشید که رسمی‌ترین و متمرکز‌ترین نهاد تعین مردم‌سالاری یعنی انتخابات، از سوی بسیاری طیف‌های سیاسی اجتماعی طرد و حتی برخی وفاداران و منادیان هسته سخت نظام، سودای عبور از آن را داشتند.

ستاد کل نیروهای مسلح مطرح کرد: بخش قابل توجهی از اطلاعات در زمینه‌های مختلف تخصصی، فنی و عمومی که می‌توانست در وقوع سانحه دخیل باشد جمع‌آوری شده است.

به یاد ندارم در روزنامه، پیش از نامش از کلمه «حجت‌الاسلام» یا «آیت‌الله» استفاده کرده باشیم. دلیلش را نمی‌دانم ولی انگار هر پیشوند دنیایی او را از آنچه بود و می‌خواست باشد، دور می‌کرد. صبح دوشنبه اما پیشوندی کنار اسمش قرار گرفت که نه از جنس دنیا بود و نه زمینی. او حالا بیشتر از قبل، شبیه مردم شده است. این احتمالا همان چیزی بود که چندین دهه به دنبالش بود: «شهید سیدابراهیم رئیسی»

رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با رئیس مجلس لبنان بیان کرد: ما شخصیت برجسته‌ای را از دست دادیم.