شریف لک زایی
آزادی از آن مفاهیم سهل و ممتنع است که به‌رغم بداهت آغازینش، به دشواری فراچنگ می‌آید. این مفهوم کشدار و سیال، جز با ارجاع به بنیادهای اساسی مکاتب فکری مختلف، وضوح معنایی نمی‌یابد، وگرنه به مفهومی رتوریک که صرفا به سوءتفاهمات دامن می‌زند و مناسب مجالس خطابه است تبدیل می‌شود.
در کمتر از یک‌سال اخیر دو متفکر بسیار توانمند انقلاب اسلامی یعنی دکتر علیرضا صدرا و دکتر عماد افروغ را از دست دادیم که به‌نظر من ضایعه جبران‌ناپذیری است. هر دو از مدافعان انقلاب اسلامی و از کسانی بودند که در باب انقلاب اسلامی فهم فلسفی را تقویت می‌کردند و نگاهی فلسفی به انقلاب اسلامی داشتند. دغدغه هر دو بزرگوار این بود که ارزش‌های انقلاب اسلامی تداوم پیدا کند و این جز از مسیر حکمت و فلسفه و خرد ممکن نبود. 
مسعود دیانی را با اجرا و کارشناسی برنامه سوره شناختم و در همین برنامه روبه‌رویش قرار گرفتم و گفت‌وگو کردم. طبعا از دست دادن مسعود دیانی برای آنان که او را از نزدیک می‌شناختند یا آنان که او را اصلا نمی‌شناختند و تنها اجراهایش در برنامه سوره را دیده بودند غمناک و دردناک است. گفت‌وگوهای دو‌نفره‌ای که او در برنامه سوره ترتیب داد، برای همه آنان که به تماشای این برنامه می‌نشستند آموزنده بود و بحث‌های تازه‌ای در‌بر‌داشت.
 ما درواقع استاد صدرا را اندیشمندی می‌بینیم زنده‌‌دل که هم از متفکران بزرگ ایران زمین تاثیر پذیرفته و هم بر خیل عظیمی از پژوهشگران و محققان و اساتید و دانشمندان تاثیر‌گذار بوده است.
یادداشت