صائب تبریزی، شاعر مشهور قرن یازدهم، بزرگ‌ترین شاعری است که در شاخه ایرانی سبک هندی مشهور به سبک اصفهانی ظهور کرد و شاید بتوان او را نمادی برای پیوند میان ایران و هند در طول تاریخ دانست.

یوسفعلی میرشکاک در گفت‌وگو با اکبر نبوی در مجله تصویری «قاف» گفت:« من سه چهار نسل بعد از خودم را نگاه می‌کنم می‌بینم شاهنامه را از رو نمی‌توانند بخوانند. شاهنامه بابا آب داد ادبیات ماست. این مشکل برمی‌گردد به آموزش و پرورش. ما بعد از انقلاب فکر کردیم کلا ادبیات باید سیاسی باشد و نشد که این بچه‌ها با ادبیاتی، با شعری و با منظومه‌هایی تربیت بشوند که واجد هر دو وجه هویت ما هستند؛ هم هویت قومی و هم هویت دینی. تا دو سه دهه سعی می‌کردند قومیت را نبینند چون فکر می‌کردند این ملی‌گرایی است و تعارض دارد با دین، بعدش هم که آمدند جدی بگیرند دیگر آدمش نبود؛ یک عده‌ای که فردوسی را مثلا کار دارند کاری به اسلام ندارند و سعی می‌کنند به زور از آن‌ها لائیسیسم بکشند بیرون. آن هم نه فقط فردوسی، از حافظ از همه. از همین اول ابتدایی تا پنجم ششم، اگر آموزش پرورش توانست شعر فارسی را در وجود کودک رسوخ بدهد فرهنگ ما نجات پیدا می‌کند.»

گزارش «فرهیختگان» از دومین نشست مطالعاتی پیرامون شاهنامه و با موضوع طرح سیاست و قدرت در شاهنامه فردوسی را بخوانید.

«هفت‌خان اسفندیار»، یکی از نمایش‌های پرطرفدار این روزها است که در تالار وحدت با کارگردانی حسین پارسایی به روی صحنه رفته است و یک ماجرا از شاهنامه را برای روایت انتخاب کرده است.

بهروز افخمی، کارگردان سینما گفت: سینما در حال افول هست و فقط کمدی‌ها می‌فروشند. سازمان سینمایی باید فیلم‌های فاخر و بزرگ طراحی کند که فقط در سینما قابل مشاهده باشد. من خودم در حال نگارش فیلمی از شاهنامه هستم.

تنها کسی در ایران که توانسته به پهلوانان و قهرمانان شاهنامه فردوسی تنه بزند، سردار قاسم سلیمانی بود. او علاوه‌بر دارابودن تمام ویژگی‌های یک قهرمان از منظر شاهنامه، از برخی صفت‌ها و ویژگی‌هایی که قهرمانان این اثر ملی داشتند نیز به دور بود.