سینمای هند
اینطور به‌نظر می‌رسد که کارکرد قطب‌نمای شناختی ساختار سیاسی و فرهنگی هندوستان پس از عملیات طوفان‌الاقصی مختل شده و این اختلال به مهم‌ترین اثر سینمایی راهبردی و ایدئولوژیکشان نیز انتقال پیدا کرده است، به‌طوری‌که ما با تماشای تهران به درکی از مواضع رسمی دولت هند در مواجهه با تحولات منطقه نمی‌رسیم.
نوشتن از سینمای هند، کمی خطرناک است. خطر اول این است که آدم کلاس و منزلت اجتماعی‌اش را از دست بدهد.
«واسکودوگاما»، مردی که برای پرتغالی‌ها قهرمان است، استعمارگر بی‌رحمی برای مردمان هندی است.
عشق، عدالت و امید و القصه هر چیزی که می‌خواهید در زندگی واقعی ببینید و ممکن است دیریاب باشد، در سینمای هند وجود دارد.
با به قدرت رسیدن محمد ضیاالحق در انتخابات ۱۹۷۹، تمهیدات سختگیرانه‌تری نسبت به سینمای هند صورت گرفت. نگاه حکومت پاکستانی با رویکرد اسلامی با آنچه هند تولید می‌کرد در تضاد بود. در سال ۲۰۰۸‌، قوانین ممنوعیتی حذف شد و پاکستان به یکی از بازارهای عمده فیلم‌های هندی بدل شد؛ ولی در سال گذشته رویکرد بالیوود وضعیت دیگری را رقم زد.
یادداشت