سینمای خانگی
حدود سه سال قبل، «فرهیختگان» از زیر زبان یکی از مدیران سینمایی حداقل مبلغ دستمزد سال ۱۴۰۰ را کشید: «برخلاف آثار سینمایی که هر بازیگری می‌تواند رقمی را به تهیه‌کننده پیشنهاد کند، در شبکه نمایش خانگی، تقریباً نمودار منظمی برای دستمزد بازیگران وجود دارد. به این ترتیب که بازیگران خیلی چهره و موردعلاقه مردم که تعدادشان به عدد انگشتان دست هم نمی‌رسد، هر ماه ۳۵۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان می‌گیرند.»
حوزه تبلیغات یکی از راه‌های درآمدی سرویس‌های پخش فیلم است. پلتفرم‌های ایرانی ترکیبی است از چند مدل مطرح جهانی است که هم از مخاطب حق اشتراک می‌گیرند و هم در ابتدا و وسط فیلم و سریال تبلیغ پخش می‌کنند.
در‌حالی‌که برای نزدیک به یک دهه، اختلاف در مساله تنظیم‌گری سریال‌های خانگی جنجال‌برانگیز بود، بالاخره شورای عالی انقلاب فرهنگی، این دست آثار و همچنین باقی انواع ویدئوهای اینترنتی را تعیین‌تکلیف کرد تا از این به بعد، تنظیم‌گری اقسام گوناگون ویدئوهای منتشرشده بر بستر اینترنت، برعهده یکی از دو دستگاه سازمان صداوسیما یا سازمان سینمایی باشد.
برای تلویزیونی که قرار نیست فقط به قواعد بازار تن بدهد، ساخت فصل‌های چندگانه برای یک سریال با چه توجیهی می‌تواند ساخته شود مگر اینکه آن سریال پرمخاطب باشد.
از همان سکانس افتتاحیه سریال متوجه می‌شویم که با یک روایت خاص طرف هستیم.
اگر قصه‌گو نتواند مخاطبش را پای قصه‌هایش نگه دارد، خودش و قصه‌اش محکوم به مرگ خواهند شد. اگر سریال پوست شیربعد از گذشت سه فصل، پیش چشم مخاطبش زنده مانده به خاطر همین است.
کی از سریال‌هایی که پخش آن همین روزها به پایان رسید «خون سرد» بود که در پلتفرم فیلم‌نت به نمایش در آمد و ساخته امیرحسین ترابی است.
یادداشت