سینمای اجتماعی
آفت فیلمسازی از روی عادت و علاقه به برچسب‌هایی نظیر اولین و آخرین فیلمساز فلان در بهمان موضوع اجتماعی و همین‌طور اشتیاق بی‌حد و حصر در کسب جوایز اعتبار از کف رفته غربی باعث شده تا تولید فیلم در مورد وقایع اجتماعی، سیاسی و حتی محیط زیستی به امری علی‌السویه تبدیل شود.
از ۱۰ فیلم پرفروش سینمای ایران در سال ۱۳۸۱، ۶۰ درصد از کل سینما را سینمای اجتماعی در بر گرفته بود که بیش از یک میلیون مخاطب را به سینماها کشاند و فیلمی مثل «من ترانه ۱۵ سال دارم» با بلیت ۴۰۰ تومانی آن زمان حدود ۶۰۰ میلیون تومان فروخت.
«دانه انجیر معابد» از نگاه مجله تایم به‌عنوان یکی از ۱۰ فیلم برگزیده سال ۲۰۲۴ انتخاب شد و از نظر هیئت ملی نقد آمریکا که مهم‌ترین حلقه منتقدان این کشور محسوب می‌شود و آرای آن در انتخاب بهترین‌های سال از نظر انجمن‌های سینمایی تأثیر می‌گذارد، عنوان بهترین فیلم بین‌المللی (غیرانگلیسی‌زبان) سال را به دست آورد.
مشکل اساسی جشنواره فجر این است که تبدیل به یک شترگاوپلنگی شده که هیچ کاری را به شکل روشن انجام نمی‌دهد. جشنواره‌ها در تمام دنیا یک منظر خیلی روشن اولیه دارند.
یادداشت