یک عده ابرقهرمان همدیگر را کتک می‌زنند، بعد سروکله یک تهدید جدید کشف می‌شود، بعد با هم متحد می‌شوند، بعد در سکانس آخر دخل آدم‌بدها را می‌آورند!

سینمای آمریکا حالا سری دوم فیلم تاپ‌گان را پس از ۳۴ سال درباره ایران می‌سازد؛ البته حرفی از اشغال ایران هم زده نمی‌شود و صرفا یک حمله محدود و هدفمند نمایش داده شده است.

فیلم «نبرد در دریاچه چانگجین» سال گذشته اولین فیلم پرفروش دنیا شده بود. این فیلم البته نهایتا جایگاه نخست را به یک اثر هالیوودی داد اما با این حال، چنین فروش حیرت‌انگیزی جهان را در شوک فرو برد.

بسیاری از فیلم‌های هالیوودی که می‌توان آنها را بیش از یک‌بار و در فواصل زمانی بسیار طولانی تماشا کرد، همیشه درکنار داستان اصلی، شاخه‌های فرعی متعددی را تعبیه می‌کنند تا بتوانند بداعت و پیچیدگی روایت را حفظ کنند اما مک‌کی در این اثر تلاش کرده پیچیدگی اثر را به‌حداقل برساند و مخاطبان انبوه جهانی خود را فدای شک بین موفقیت و عدم موفقیت این چالش نکند.

بالا را نگاه نکن یک اکران محدود در سینماها را در 10 دسامبر 2021 آغاز کرد؛ قبل از پخش در نتفلیکس که 24 دسامبر آغاز شد و همانجا در اکران محدودی که داشت، نقدهای متفاوتی از منتقدان دریافت کرد که بازیگران را تحسین کردند اما در مورد شایستگی طنز مک‌کی، به گروه‌هایی که نظرات متفاوت داشتند، تقسیم شدند. برخی این طنازی را ماهرانه می‌دانستند، درحالی که برخی دیگر آن را از خودراضی و سنگین قلمداد می‌کردند.

وقتی سینما اختراع شد، دیالوگ دشمنان بسیاری داشت. به همین دلیل بود که مکاتبی مثل دادائیسم پدید آمدند و سعی کردند از کلمات فقط صوت آنها باقی بماند نه معنایشان.

ماجرای گناهکار درباره یکی از پلیس‌های لس‌آنجلس است که ۸ ماه پیش خطایی مرتکب شده و به‌واسطه خشونتی که به خرج داده، باعث مرگ یک نفر شده است. او حالا در یک مرکز پاسخگویی تلفنی به تماس‌های فوری مردم یعنی همان ۹۱۱ آمریکایی که چیزی معادل ۱۱۰ در ایران است، فعالیت می‌کند و منتظر برگزاری دادگاه است تا تکلیف آینده شغلی‌اش مشخص شود.

در این بخش به هنرمندان و فعالان اجتماعی‌ای پرداختیم که به جنایات رژیم‌صهیونیستی واکنش نشان دادند و بی‌تفاوت از کنار این موضوع عبور نکردند.

فیلم‌هایی که در این گزارش به آنها پرداخته می‌شود، نمونه‌هایی هستند که توسط آنها می‌توان تاریخچه نگاه سینمای آمریکا به مساله دیپلماسی را مرور کرد و این نگاه کلی را باید ذیل توجه به این نکته قرار داد که طبق آنچه سینمای آمریکا به ما می‌گوید، در روابط این کشور با سایر نقاط جهان، جنگ نقشی پررنگ‌تر از دیپلماسی و سربازها نقشی مهم‌تری از دیپلمات‌ها دارند.

مسلما این افت شدید در تجارت سینمایی جهان با شیوع ویروس کرونا مرتبط بود اما حقیقت این است که در این دوران شاهد شتاب‌گیری روندهایی بودیم که پیش از شروع پاندمی هم با سرعتی آهسته‌تر درحال پیش‌رفتن بودند. مثلا پخش‌های جریانی یا همان VOD.

Tenetماجرای یک مامور سازمان سیا است که انتخاب می‌شود تا جهان را از دست روس‌های تبهکار نجات دهد. آیندگان به فناوری‌هایی دست پیدا کرده‌اند که امکان آنتروپی زمان و سفر به گذشته و بازگرداندن اتفاقات، مثلا بازگرداندن یک گلوله شلیک‌شده به لوله اسلحه را ایجاد کرده است. این حالا یک جنگ سرد در آینده پدید آورده و آنها نماینده‌ای به امروز فرستاده‌اند تا جهان را نابود کند.

نگاهی کلی و گذرا به نوع نسبتی که سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا یا همان CIA با سینمای آمریکا دارد، مشخص خواهد کرد که صنعت فیلمسازی، دنباله عیان‌شده و غیررسمی پروژه‌های امنیتی است.

سلیقه مخاطبان سینما در کشورهای مختلف جهان تفاوت‌های محسوسی با هم دارد اما در هیچ‌جای دنیا مردم صرفا برای خندیدن بلیت نخریده‌اند تا به سینما بروند. خندیدن را می‌توان با ابزارهای دیگری هم تجربه کرد و چیزی که مردم را به تماشای فیلم‌ها می‌کشاند، جنبه‌های هیجان‌انگیزتری است که در سینما وجود دارد.

انتقاداتی که فیلم «دادگاه هفت شیکاگویی» از ساختار سیاسی و قضایی آمریکا می‌کند، ممکن است بعضی‌ها را به این تصور بیندازد که با یک فیلم ضدآمریکایی یا لااقل ضدساختار سیاسی این کشور طرف هستیم. این تصور صحیحی نیست و بر اثر درنظر نگرفتن خوانش هرکدام از دو گروه جمهوری‌خواه و دموکرات از مفهوم آمریکایی بودن به وجود می‌آید.

لحن سینمای آمریکا هنوز متکبرانه است و این تکبر می‌تواند برای غیرآمریکایی‌ها آزاردهنده باشد. حالا اگرچه عنصر نژاد در این لحن متکبرانه کمرنگ‌تر شده، اما در عوض ذات این تکبر را پیراسته‌تر و خالص‌تر می‌بینیم و با تحقیر تمدن‌های دیگر توسط تمدن غرب طرف هستیم.