فیلم‌سوزی، آفت بزرگ سینمای ایران طی دهه‌های مختلف بوده است. چه در دوران گذشته که خبری از اتوماسیون و ثبت کامپیوتری و سینماهای سرگروه نبود و سینمادارها تاحدودی بنا به میل خود و روابطی که با تهیه‌کنندگان‌ و پخش‌کنندگان داشتند، به انتخاب فیلم موردنظرشان اقدام می‌کردند و چه امروز که اگرچه همه‌چیز اینترنتی شده و سایه سرگروه‌ها بالای سر تمامی سینماها سنگینی می‌‌کند، راه‌های فرار بسیاری برای دور زدن قانون و نمایش فیلم موردنظر سینماداران وجود دارد.

بحث تغییر کاربری سینماها طی ماه‌ها و سالیان اخیر و به‌خصوص از زمانی‌که کرونا، شیوع گسترده‌ای یافت، به یکی از بحث‌ها و نگرانی‌های جدی سینمای ایران تبدیل شد.

آنچه امروز مشخص است آنکه تیم مدیریت سینما مانند 16 ماه اخیر، گرفتار نوعی انفعال و وادادگی شده است. آنها نتوانستند در طول این ماه‌ها، مدیران ستاد ملی کرونا را با وضعیت بغرنج سینماها و آدم‌های فعال در آن آشنا کرده و درنتیجه حساسیتی را در آنها به وجود نیاوردند تا در این شرایط، تمام سینماگران، مردم، سینماداران و... نتوانند با قطعیت در مورد آینده سینماها صحبت کنند.

با اطلاعاتی که «فرهیختگان» به دست آورده، احتمال توافق برای نمایش دو فیلم جدید اکران بسیار جدی و بالاست و خبر این توافق احتمالا ظرف این هفته یا نهایتا روزهای ابتدایی هفته آینده اعلام رسانه‌ای خواهد شد.

این روزها که یکی از فصول طلایی اکران شمرده می‌شود، سالن‌های سینما با اقبال نسبتا محسوسی به نسبت ماه‌های قبلی خود مواجه شده‌اند. آن عده قلیلی که درصدد بودند فیلم‌های نوروزی را مشاهده کنند، به دلیل تعطیلی‌های وقت و بی‌وقت سینماها، کم‌وبیش در بهار امسال به سینماها رفتند تا فروش آثار درحال نمایش، با یک تکان حداقلی مواجه باشد.

بالاخره فهرست سالن‌های بدهکار و میزان بدهی‌شان اعلام شد و بزرگ‌ترین نام‌ها، در بین کلان‌ترین بدهکاران دیده شدند. علی سرتیپی که خودش از اصلی‌ترین حامیان سمفا بود، حالا به‌عنوان مدیر بزرگ‌ترین مجموعه بدهکار به صاحبان فیلم‌ها، کلان‌ترین وام را دریافت می‌کند و نام مگامال و تیراژه2 هم در بین بدهکاران بود.

آیا نهادهای سینمایی مسئول، در شرایط کنونی به چیزی بیش از انتشار تعطیلی هفتگی سینماها می‌اندیشند؟