توسعه سامانه‌های فروش اینترنتی بلیت سینماها، یکی از سیاست‌هایی بود که در دولت گذشته دنبال شد؛ پیرو این سیاست، قرار بر این بود که انحصار از سینماتیکت به‌عنوان تنها مجرای خرید اینترنتی بلیت سینماها برداشته شده و مخاطب بتواند فرآیند خرید بلیت را از درگاه‌های اینترنتی مختلف انجام دهد.

در یک چرخه مافیایی اکران، خصوصا اگر آن چرخه بیشتر از اقتصاد آزاد، به اقتصاد سیاسی وابسته باشد، اینکه اعلام شود کدام فیلم بیشتر فروخته، از اینکه کدام فیلم واقعا بیشتر فروخته باشد، اهمیت بیشتری دارد و همین شکوری‌مقدم و سرتیپی را روبه‌روی هم قرار داد.

اگر بتوانیم توجیه «حمله سایبری» را در روز نخست بلیت‌فروشی به بالا نبودن پهنای باند سمفا در نتیجه استقبال بالای مخاطبان مرتبط بدانیم، اختلال 40 دقیقه پایانی روز 21 بهمن را باید ناشی از کدام اتفاق بدانیم؟ بررسی این وضعیت مشکوک ما را به این هدف می‌رساند که سمفا، با دست‌هایی در پشت‌پرده، گرچه با هدف انحصارزدایی آمده اما خود موجبات یک انحصارگرایی ویژه را رقم زده است.

امیر پروین‌حسینی گفت: سینما تیکت باید شرایطی را ترتیب می‌داد و بدهد که تهیه‌کننده ضرر نکند. همه‌جای دنیا وقتی بلیتی خریده می‌شود سهم تهیه‌کننده و سینمادار همزمان واریز می‌شود. اما الان کمترین زمان واریز پول تهیه‌کنندگان دو ماه و بیشترین آن 6 ماه است.

سینما تیکت از نظر من عملکردش درست است و براساس وقت خالی‌اش بلیت می‌خرد و به فروش سینما کمک کرده است.

تک بودن سایت سینماتیکت، یک انحصار به وجود آورده است که به عناوین مختلف به تهیه‌کنندگان و صاحبان فیلم‌ها فشار می‌آورد؛ پول تبلیغاتی که برای فیلم‌ها گرفته می‌شود، بسیار سرسام‌آور، عجیب و زیاد است.

هم‌اکنون از 330 سینما در کشور حدود 200 سینما با سینما تیکت همکاری دارند.ارتباط بین سینماشهر، سینماها و سینما تیکت خیلی رازآلود نیست و دلیل رضایت برخی تهیه‌کنندگان و گله بخشی دیگر هم قابل درک است.