حسین فرحبخش، تهیه ‌کننده سینما در برنامه «هفت» بیان کرد: خدا لعنت کند کسی که اصطلاح فیلم‌فارسی را باب کرد. این کلمه برای یکسری مریض جا افتاد و هنوز هم از آن استفاده می‌کنند. کسانی که فیلم کمدی را می‌کوبند عرضه ندارند و اصلا بلد نیستند فیلم بسازند. آرش خوشخو، منتقد سینما در پاسخ به صحبت‌های فرحبخش گفت: آقای فرحبخش می‌گوید شما به ما حمله می‌کنید. خوب شما که پولت را بردی و چند صد میلیارد سود کردی بگذار انتقاد کنیم. تحمل انتقاد ندارید و انتظار دارید به شما آفرین هم بگوییم!

در برخی کشورها مثل آمریکا و کره جنوبی دوبله نسبت به زیرنویس ارجحیت دارد و چندین کشور دنیا هستند که صنعت دوبله قدرتمندی دارند؛ به رغم رشد صنعت دوبله در دنیا رتبه ایران در این زمینه افت کرده است.

آخرین ماه بهار برای هنر و فرهنگ، قرار است پربار باشد. سینما و موسیقی قرار است در خردادماه روی تازه‌ای برای مخاطبان داشته باشد. برای مخاطبان فرهنگ و هنر آثار سینمایی که قرار است در یک ماه آینده اکران شوند، همچنان آثار طنز در اکران‌ها اول است.

هوشنگ گلمکانی در گفتگو با رادیو مضمون گفت: «من چندین بار فیلم «تنگنا» امیر نادری را تماشا کرده‌ام و این فیلم در واقع از آن‌هایی است که با آن زندگی کرده‌ام. یادم هست زمانی امیر نادری به من گفت که دیگر تو صاحب فیلم «تنگنا» هستی نه من! از بس که از آن صحبت کرده بودم.»

امیر قادری، منتقد سینما در برنامه هفت به صحبت‌های جنجالی محمدحسین شانه‌ساززاده و نگاه مردم در فضای مجازی به این اتفاق واکنش نشان داد و گفت:«اگر پنج‌سال پیش کسی اینچنین صحبت می‌کرد همه سرش می‌ریختند، اما دهه پر از فرصت‌طلبی نَوَد سینمای ایران را بی‌حیثیت کرد. اغلب مخاطبان در فضای مجازی سمت مدیر نماوا را گرفتند»

هوشنگ گلمکانی در گفتگو با رادیو مضمون گفت:« اصولاً اهالی ادبیات خود را برتر از اهالی سینما می‌دانند! علتش آن است که معتقدند ادبیات تم روشنفکرانه دارد؛ ولی سینما با عوام سروکار دارد؛ بنابراین منزلت ادبیات از سینما بالاتر است.»

یکی از بحث‌های همیشه مطرح در میان مدیران و اهالی فرهنگ موضوع قیمت بلیت سینما است.

نه فیلم‌های سینمای ایران طی همین 7-6 ماه اخیر، تماشاگرپسندتر و محبوب‌تر شده‌اند و نه سینمای ایران ناگهان با موج جدیدی از تماشاگران روبه‌رو شده، بلکه باز هم بلیت سینما گران شده است، ولی این بار بدون سروصدا.

سینمای ایران اکنون به پازلی شبیه است که تکه‌های آن در حال جای‌گذاری درست است. از سالن‌سازی سینما بگیرید که دارد به آمار درخوری می‌رسد تا تولیدات سالیانه و البته فرآیند اکران که از تمامی این بخش‌ها، اخبار خوشایندی به گوش می‌رسد.

فروش سینماها در سال ۱۴۰۳ در حالی به رقمی بیش از ۱۳۲ میلیارد تومان رسیده که باز هم شاهد درخشش بهرام افشاری هستیم.

سعید آجورلو، فعال سیاسی در صفحه ایکس(توئیتر) خود نوشت:«اولین سوال کمیسیون فرهنگی مجلس دوازدهم می تواند این باشد که چرا در این سال‌ها سینمای ایران فیلم خوب نداشته و چرا به این میزان افول کرده است؟ اگر این سوال تثبیت و گسترده شود، می توان به عبور از وضع موجود امیدوار بود.»

در سالی که پشت‌سر گذاشتیم، هم تعدادی از بزرگان سینمای ایران را با مرگ‌هایی غریب از دست دادیم و هم تعدادی از جوانانی که می‌توانستند سال‌های زیادی پیش‌روی خود داشته باشند.

طرح ویژه اکران شبانه در تعطیلات نوروز به ویژه به دلیل همزمانی با ماه رمضان به استثنای شب‌های احیا اجرایی می‌شود.

سال ۱۴۰۲ اگرچه به لحاظ آمارهای فرهنگی، سال رونق و غافلگیری بود اما اتفاق‌های ناگوار بسیاری نیز در آن رخ داد تا کام فرهنگ‌دوستان سرزمین، حسابی تلخ شود. اگر در روزهای واپسین سال گذشته به یک مخاطب سینما و موسیقی اعلام می‌کردیم که در سال ۱۴۰۲، رونق به بازار مخاطبان سینما و موسیقی برمی‌گردد یا مهرجویی بزرگ در فرآیندی غیرانسانی، به قتل می‌رسد، دهان همه ما از تعجب بازمی‌ماند.

رکورد تعداد مخاطبان در سینمای ایران سال ۶۹ شکست، اما از آن پس این آمارها یک شیب نزولی مداوم را در پیش گرفتند و تا سال ۹۵ این وضع ادامه پیدا کرد. از سال ۹۵ به بعد هم اگرچه مخاطبان سینما مقداری افزایش داشت، اما حتی به درصد کمی از سال‌های اوجش نرسید و مهم‌تر از آن اینکه فیلمسازی را در ایران تبدیل به صنعت یا تجارتی پولساز نکرد.