دولت سیزدهم نه‌تنها میراث‌دار انباشت تعلل دولت‌های قبل از خود است، در این مدت آنچه وجهه همت دولتمردان و ماشین بروکراسی دولتی را به خود اختصاص داده است -که در جای خود از منظر عملیاتی و روحیه خدمتگزاری قابل تقدیر است- عملا «تعویق» بحران‌ها‌ بوده است.

در طول ماههای پس از اغتشاشات پاییز ۱۴۰۱ صورت‌بندی حاکمیت از مناقشه اجتماعی حجاب بتدریج بسمت یک چارچوب‌بندی غیرسیاستی، قطبیده، سیاست‌زده و محدود به دوگانه‌‌های فقهی-حقوقی نیل کرده است.

چرخه‌های منافع شکل‌گرفته پیرامون سیاست، قوانین، مقررات و سنت‌های سیاستی نهادینه‌شده، انتظارات سیاسی - اجتماعی تثبیت‌کننده‌ سیاست مذکور و نهایتا شبکه بازیگران و نهادهایی که درکنار هم یک حوزه و زیرنظام سیاستی را شکل می‌دهند، در یک هم‌افزایی پیچیده هزینه‌ تغییرات سیاستی را افزایش می‌دهند.