به تازگی کتاب «غرقاب فساد؛ تمرینی در حکمت عملی» اینجانب از سوی دفتر نشر معارف منتشر شد.

کتاب جدید سیدسعید لواسانی به نمایشگاه کتاب تهران رسید.

ما به لحظه تاریخی آزادی قدس نزدیک شده ایم، اما باید مراقب باشیم که همه اینها به شرط رعایت اصول اسلامی یعنی مقاومت اسلامی است که تاکنون یاری خدا را با خود به همراه داشته و به خواست خداوند سبحان به زودی فتح قریب را نصیب مؤمنان خواهد کرد. آری زمان چنین رخدادی را نمی توانیم پیش بینی کنیم، فقط می دانیم دور نیست، اما چقدر نزدیک است؟

برای عبور از بحران آموزش‌وپرورش باید تحول در آن را جدی گرفت، راه مشخص است؛ بازگشت به مکتب امام. ما هرجا از آرمان و اهداف انقلاب اسلامی دور شدیم به میزانی که دور شدیم ضربه خوردیم و باید به مرام و اهداف انقلاب اسلامی که همان مقاصد الله و اهداف اسلامی است، بازگردیم و جز این راهی نداریم. باید وضع موجود را بشکنیم و از آن به سوی جامعه موعود که در انقلاب اسلامی دنبال آن بودیم و امام برای ما ترسیم کرد، حرکت کنیم.

از مباحث پیشین مشخص شد، تربیت امر گسترده‌ای است اما آیا ساختار آموزش‌وپرورش با نیازهای کشور و تربیت نیروهای آینده‌‌ساز کشور تناسب دارد؟ ایران، کشوری پهناور با اقلیم‌های متعدد و نیازهای متنوع است و آموزش‌وپرورش باید نیروهای مورد نیاز آن را تربیت کند و تعلیم و آموزش آن مناسب با همین نیازها باشد.

یکی از مهم‌ترین محورهای تربیت، تربیت هویت‌محور است. هویت امری سیال است و با تربیت قابل انتقال به نسل‌های آینده است و هرگز نباید نسبت به آن کاهل بود، آن‌هم نسبت به هویت ریشه‌‌داری که در جان و دل مردمش ریشه دارد.

اگر حکمرانی به دنبال ‌سریان هویت‌بخش در نونهالان و کودکان و نوجوانان و جوانان خود است، باید از مدرسه شروع کند و این اصلی اولیه در حکمرانی خردمندانه است.

در فرآیند تربیت و تعلیم نقش والدین را نباید نادیده گرفت، اما چنان نظام آموزشی‌وپرورشی پیچیده شده است که والدین هم اسیر چنین نظامی می‌شوند و گریزی از آن نمی‌بینند.

در بخش اول مروری داشتیم بر مسائل آموزش‌وپرورش در چهار دهه اخیر و اینکه مشکلات نظام آموزش‌وپرورش ساختاری و بنیادی هستند و لزوما برخاسته از عملکرد وزرا و مدیران قبلی یا فعلی نیستند.

یکی از نقاط بحران‌زا در ایران معاصر و چالش‌های نظام حکمرانی در حاکمیت جمهوری اسلامی نظام تعلیم و تربیت و به‌طور مشخص آموزش‌وپرورش آن است و ضرورت دارد این بحران را بشناسیم و از آن گذر نکنیم و در نخستین گام نباید مشکله را به این وزیر یا آن وزیر نسبت بدهیم.

باید ما با تکاپویی بی‌پایان، سرزمین مادری و خانه پدری خود را دوباره کشف کنیم و برای این مهم نباید سر از پا بشناسیم. در این مسیر سرزمین و مرزوبوم و خاک ایران هم مقدس می‌شود، نه اینکه خاکپرست شویم یا ایران‌پرست و پان‌ایرانیسم باشیم، بلکه هویت ایرانی را کشف کنیم که هیچ شباهتی با نژادپرستی و قوم‌گرایی و ناسیونالیسم ندارد‌، بلکه توجه به هویت حریرگونه ایران به‌مثابه جهانی در میان جهان بدون روح مدرن است که روحی زنده و پویا دارد که هرگز از پا ننشسته است و درعین‌حال که ایرانی است، اسلامی است و درعین‌حال که اسلامی است، جهانی است و خیر و نیکی را برای جهان می‌خواهد.

ضعف‌ها و مشکلات کشور ما اعم از فکری و ساختاری و مدیریتی باید به‌جدیت شناسایی و برطرف شود و این نیازمند بصیرت و تبیین و روشنگری و وحدت و همدلی است و وقتی از قدرت و اقتدار سخن می‌گوییم بخشی از آن به همین شناسایی و برطرف‌کردن مسائل و مشکلات داخلی برمی‌گردد. 

به‌نظر می‌رسد که نیروی پنهان فتنه اخیر دنبال امتیازگیری از ایران برای اهداف خود بود، به‌گونه‌ای که ایران از نقاط قوت خود تهی و از اهدافش باز بماند. اما نیروهای عمل‌کننده اعم از کسانی که در داخل و در نسبتی توده‌وار وارد کار شدند و چه نیروهایی که بیرون از کشور بودند، در بی‌خبری و فریب دستگاه عظیم غربی عمل می‌کردند و به‌شدت دچار توهم بودند‌. 

در فتنه پیچیده ۱۴۰۱ یکی از شعارهای محوری «مرگ بر دیکتاتور» بود. ما هم با این شعار موافق هستیم و اصولا ذات انقلاب اسلامی ضددیکتاتوری است. اما وقتی مصداق آن را بررسی می‌کنیم با شعاردهندگان زاویه پیدا می‌کنیم و این نشانه از دو دیدگاه دارد؛ نظری که ریشه در غرب و جاهلیت مدرن دارد و نظرگاهی که ریشه در انقلاب اسلامی و «هویت منِ ایرانی» دارد. 

راه آینده ایران از راه مشارکت مردم می‌گذرد و اغتشاشات اخیر، اهمیت این امر را نشان داد و مسأله مشارکت مردم، مشکلۀ اساسی و فعلی کشور و نظام جمهوری اسلامی است.