رشد فناوری و تحولات تکنولوژیک نیاز کشورهای درحال توسعه به حامل‌های انرژی را به‌شدت تحت‌تاثیر قرار داده است. از طرفی دوران سوخت‌های فسیلی رو به پایان بوده و تاثیرات زیست‌محیطی این نوع سوخت‌ها در افکار عمومی مورد توجه قرار گرفته است.

روسیه برای کسب درآمد به اتحادیه اروپا و ترکیه نیاز دارد و آمریکا برای تضعیف رقیب خود به سهم بیشتری در بازار اروپا نیاز دارد.

جایگزینی انرژی تجدیدپذیر با سوخت‌های فسیلی صرفا «یک بلوف سیاسی استراتژیک و صرفا یک سیگنال توخالی برای کاهش قیمت انرژی و استعمار بیشتر منابع نفتی و مفت‌خری و ارزان‌خری این منابع» است و عملا گزارش‌هایی که برای بزرگ‌نمایی انرژی‌های تجدیدپذیر مطرح می‌شود، برخلاف واقعیت‌های موجود پیرامون این نوع از انرژی است.

حمل‌ونقل جزء بخش‌هایی است که از اهداف تعیین‌شده برای سال‌های 2030 و 2050 فاصله زیادی دارد. به‌رغم افزایش بهره‌وری انرژی، به‌ویژه در حمل‌ونقل جاده‌ای، تقاضای جهانی انرژی در بخش حمل‌ونقل به‌طور پیوسته در دهه گذشته افزایش یافته که بیشتر به‌دلیل افزایش تعداد و حجم وسایل نقلیه در جاده‌های جهان است. پیامد این افزایش، بالا رفتن میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش حمل‌ونقل است که به یکی از معضلات جهانی تبدیل شده است.

انرژی پاک توسط دولت‌ها به یکی از اصلی‌ترین راه‌های کاهش ردپای کربن تبدیل ‌شده است که در این‌ بین کشورهای زیادی در جهت سرمایه‌گذاری در این بخش گام برداشته‌اند، اما مهم‌ترین کشوری که در این راستا حرکت کرده و سرمایه‌گذاری‌های عظیمی را در این حوزه انجام داده چین است که با تولید و سرمایه‌گذاری ویژه در سه حوزه انرژی خورشیدی، باد و هیدروپاور به محرکه‌ای در توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در سطح جهان تبدیل ‌شده و تاکنون بیشترین میزان سرمایه‌گذاری در این حوزه را داشته است.

رایگان شدن مصرف برق با اصول علم اقتصاد در تضاد است. رایگان شدن یک کالا که درحقیقت هزینه زیادی برای تولید آن پرداخت شده است، اخلال در نظام قیمت‌ها ایجاد کرده و باعث می‌شود مصرف‌کنندگان ارزش حقیقی کالا را درک نکنند، درصورتی‌که اصولا کالای رایگان وجود خارجی ندارد و هر کالایی دارای ارزش اقتصادی است.