طبق گزارش بانک جهانی و با توجه به ویژگی‌ها و شاخص‌های تعریف‌شده برای دسته‌بندی کشورها، میزان سرانه تولید پسماند در کشور ما نسبت به سایر کشورهای با درآمد یکسان به هم نزدیک بوده و حتی پایین‌تر هم هست.

مافیای پسماند یا همان زباله، اصطلاحی است که در سال‌های اخیر بسیار به گوش همه خورده، به نوعی که زباله را به درست یا غلط طلای کثیف نام نهاده‌اند. اینکه این نگاه تا چه حد درست است و آیا بهتر نیست اقتصاد سبز و عدم توجه صرف مالی به این موضوع، جایگزین این عبارت شود، موضوع این یادداشت نیست.  در این مطلب قصد داریم به آسیب‌شناسی این حوزه و راهکارهای بهبود شرایط بپردازیم.

سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور امسال شعار هفته زمین پاک را «سرمایه‌گذاری در زمین، توسعه بازیافت و بهره‌وری سبز» اعلام کرد. بی‌شک شعار انتخاب شده در صورت تحقق و تبدیل شعار به عمل، می‌تواند گره‌هایی از معضلات محیط‌زیستی به‌ویژه در حوزه مدیریت پسماند باز کند ولی سوال اینجاست که در سال‌های اخیر به چند درصد از این دست شعارها که به مناسبت‌های مختلف جهانی و ملی اعلام شده جامه عمل پوشانده‌اند؟

کمتر کسی را می‌توان یافت و حتی به‌جرات می‌توان گفت هیچ ‌کس را نمی‌شود یافت که پیاده در معابر شهر تهران قدم زده باشد و هنگام عبور از کنار مخازن جمع‌آوری پسماند بوی مشمئز‌کننده و شیرابه حاصل از آن آزارش نداده باشد. کمتر جوی آبی را در شهر تهران می‌توان یافت که عاری از پسماند باشد و درمجموع سخت است باور اینکه هر شب شهر تهران کاملا و نظافت و پاکیزه‌سازی به‌صورت درست انجام می‌شود. 

مساله پسماند یا همان زباله ازجمله موضوعات مهم زیست‌محیطی است که به نوعی تمام دنیا را درگیر خود کرده و در کشورهای مختلف با روش‌های گوناگون متناسب با شرایط اقتصادی، فرهنگی و محیط‌زیستی مدیریت می‌شود.