یکی از آثار مهم عاشورایی از بُعد تحلیل و بازشناسی عاشورا، کتاب «عاشوراشناسی» نوشته محمد اسفندیاری است.

مردم یک گفت‌وگوی دوطرفه که مجری درواقع نماینده مردم باشد و برنامه با مخاطب خود وارد تعامل شود، بیشتر می‌‌پسندند.

یکی از موارد جالب‌توجهی که نمی‌توانیم اسم آن‌را «آشپزی‌نامه» بگذاریم ولی اطلاعات زیادی درمورد غذاهای ایران قدیم به ما می‌دهد، کتابی به‌عنوان «دیوان اطعمه» سروده ابواسحاق حلاج‌شیرازی که به بُسحاق اطعمه معروف بوده است.

دومین کتابی که برای معرفی درنظر گرفته‌ام، «تاریخ اجتماعی شیعیان» نوشته حجت‌الاسلام دکتر محسن الویری است که پاییز سال گذشته توسط «پژوهشگاه حوزه و دانشگاه» و «انتشارات سمت» منتشر شده است.

از سیدعلی آقاقاضی، استاد علامه‌طباطبایی و آیت‌الله بهجت سوال شده که از بین مقاتل کدام مقتل را برای خواندن توصیه می‌کنید که ایشان از کتاب قمقام زخار یاد کردند.

در شماره‌‌‌های پیشین بحث را تا مقاتل دوره قاجار رساندیم و ضمن بحثی کلی از مقاتل این دوره، در شماره قبل به شاخص‌ترین اثر این دوره یعنی «اسرارالشهاده» پرداختیم.

یک نکته کلی که درمورد مقاتل دروه قاجار باید گفته شود، این است که در آن دوره به مساله عاشورا به‌مثابه یک مصیبت عظیم و بحث گریه و عزاداری و زاری بسیار توجه می‌شود و این مساله حتی در عنوان مقتل‌های این دوره خود را نشان می‌دهد.

یکی از مواردی که خوب است به آن اشاره شود تحلیلی است که سیدبن طاووس از چرایی همراه بردن خانواده امام‌حسین(ع) [در عزیمت امام(ع) به کوفه] ارائه داده که یک تحلیل کاملا سیاسی است.

به‌جهت اهمیت واقعه عاشورا، منابع تاریخی مختلف این واقعه را منعکس کرده‌اند یعنی منابع تاریخ عمومی یا تاریخ‌های سالشمار یا بعضا کتاب‌هایی که موضوع خاصی را محور قرار داده‌اند - مثل همین کتاب «الفتوح» که بیشتر متمرکز بر جنگ‌ها و حرکات نظامی است- به این واقعه هم توجه ویژه‌ای داشته‌اند.