سریال سازی
امروزه فرمان سریال‌سازی در دست سرویس‌های پخش استریم و در رأس آن‌ها «اچ. بی. اُ»، «آمازون»، «اَپل» و به‌ویژه «نتفلیکس» است و آن‌ها دارند در مطبخ خود، ذائقه تماشاگر امروزی را می‌سازند.
برای تلویزیونی که قرار نیست فقط به قواعد بازار تن بدهد، ساخت فصل‌های چندگانه برای یک سریال با چه توجیهی می‌تواند ساخته شود مگر اینکه آن سریال پرمخاطب باشد.
داستان‌های با محوریت قهرمان زن، در ادبیات جهان، سینما و همچنین صنعت سریال‌سازی کم نبوده و نیست.
سریال‌ها به خصوص از نوع ایرانی‌اش، همچنان بین خانواده‌های ایرانی طرفدار دارند اما قصه‌های ایرانی چند سالی است که فقط از کانال رسانه‌ای مثل تلویزیون در اختیار مردم قرار نمی‌گیرند و آثار شبکه نمایش خانگی گوی رقابت در قصه‌گویی را از تلویزیون ربوده‌اند.
صداوسیمای ما و به‌طور خاص سریال‌سازی ما بدون هیچ طعنه‌ای، یک نمونه منحصربه‌فرد در جهان است؛ تلفیقی از صنعت و سنت و معجونی از نظارت دولت و حضور بخش خصوصی. برخی معتقدند گریزی از این مدل وجود ندارد و امتحانش را پس از چهاردهه پس داده است.یادمان نرود، ما همسفر شدیم تا ببینیم برای ساخت یک سریال ۶ قسمتی باید از کجا شروع کنیم و به کجا برویم؟
یادداشت