سریال ایرانی
«غربت» را می‌شود ذیل آثاری قرار داد که در چند سال اخیر سعی کرده‌اند به نمادگرایی نزدیک شوند، مثال سینمایی‌اش هم «شیشلیک» است. اگر این فیلم را دیده باشید سکانس‌ها و دوربین غربت برایتان چندان غریبه نیست.
من پوست شیر را دوست دارم. دلیلش مشخص است. قصدی برای دیدنش نداشتم. برای دیدنش از سوی هیچ رسانه‌ای تحت فشار قرار نگرفتم.
یادداشت