سریال
کارگردان سریال محکوم درباره نقش پژمان جمشیدی در این سریال گفت: قضایای اخیر تاثیری در تماشاگر من نداشت؛ ریزش نداشتیم بیشتر هم شد.
کارگردان سریال «محکوم» در گفت‌وگو با «فریمولوژی» در توضیحاتی از انتخاب پوشش چادر برای ساره بیات در سکانس‌های دادگاه گفت در ابتدا این پوشش تنها برای تناسب بیشتر با فضای داستانی در نظر گرفته شده، اما بعد از بازخوردهایی از قوه قضائیه، متوجه شد که لزومی به تطابق پوشش شخصیت‌ها با دنیای واقعی نیست.
داستان سریال مرگ با صاعقه بر محور ترور گارفیلد شکل می‌گیرد؛ رئیس‌جمهوری که پس از جنگ داخلی تلاش داشت کشور را به سوی اصلاح و بازسازی هدایت کند. او می‌خواست نظام اداری را از فساد حزبی پاکسازی کند و انتصاب‌ها را بر پایه شایستگی پیش ببرد نه روابط پشت پرده.
در مجله تصویری فرهیختگان سیامک مردانه کارگردان سریال محکوم در قسمت سوم فِرِیمولوژی به میزبانی محمود گبرلو از اثرش می گوید.
فمینیسم سطحی که سریال «همه چیز عادلانه است» بر آن بنا شده بود، به جای پرداختن به مسائل واقعی زنان، تنها یک شعار تبلیغاتی بود. داستان گروهی از وکلای زن که علیه ساختار مردسالار می‌ایستند، در عمل چیزی جز یک کلیشه تکراری و بی‌اثر نبود. این نوع روایت‌ها نه به توانمندسازی زنان کمک می‌کند و نه ارزش هنری دارد؛ بلکه صرفاً ابزاری برای جلب توجه رسانه‌ای و فروش محصولی بی‌کیفیت است.
کیایی در پاسخ به سؤال «فرهیختگان» درباره چرایی تغییر از فضای ملودرام‌های اجتماعی و خانوادگی به تولیداتی در فضای فانتزی گفت: می‌خواستم چیزی جدید کار کنم و شاید فیلم بعدی‌ام هم ربطی به هزارویک‌شب نداشته باشد.
فصل پنجم «چیزهای عجیب» پایان احساسی و پرتنش نبرد نهایی هاوکینز با جهان وارونه را رقم می‌زند.
وحید آقاپور، بازیگر در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفت: تصورم این است که مانند سایر سریال‌های تلویزیون، این سریال در شبکه آی‌فیلم و در بازپخش بیشتر دیده خواهد شد. فکر می‌کنم «دشتستان» هم در بازپخش در شبکه آی‌فیلم احتمالاً تماشاگر بیشتری را همراه خود خواهد داشت.
سریال ژاپنی «آخرین سامورایی مقاوم » با نورپردازی تاریک و قاب‌های تاریخی، فضایی حماسی و اندوه‌بار خلق می‌کند که یادآور پایان یک عصر است.
«نبرد پشت نبرد» نیز با شناختی که نسبت به کارنامه مؤلفش داریم حامل خصلتی اینچنینی است. این اثر، هجویه‌ای بر امر نمادین و تلاشی در جهت از میان برداشتن مرز میان سوژه و امر واقع است؛ به همین خاطر است که با عینک سینمای ژانر نمی‌توان ‌سراغ آن رفت و تکلیفش را با استفاده از یک‌سری عبارت کلی و قراردادی مشخص کرد.
یکی از مهم‌ترین ایرادهایی که می‌توان به «ازیادرفته» گرفت، این است که سریال در بسیاری از لحظاتش بیشتر شبیه یک نسخه دست‌چندم از «زخم کاری» به نظر می‌رسد تا یک اثر مستقل.
آخرین مرز ترکیبی از اکشن، تریلر جاسوسی و درام خانوادگی است. طبیعت آلاسکا نه تنها پس‌زمینه‌ای زیبا، بلکه شخصیتی مستقل و بی‌رحم دارد که شخصیت‌ها را به چالش می‌کشد. سریال با ریتمی تند آغاز می‌شود و پیچش‌های داستانی، مخاطب را تا پایان میخکوب می‌کند.
نکته جالب توجه اینجاست که برخلاف آنکه دستگاه رسانه‌ای دولت اردوغان با راه‌اندازی TRT فارسی نشان داده که ایران برایش اهمیت دارد؛ اما نکته اینجاست که در مهم‌ترین محصول این شبکه، چندان خبری از ایران نیست و هنگام نام‌بردن از کشور‌های اثرگذار بر سوریه حرفی از ایران نمی‌شود. ایران در جهان سریال «تشکیلات»، یک کشور حاشیه‌ای ا‌ست و نه بیشتر.
یکی از نکات قابل‌تأمل در «شغال» تلاش کارگردان برای پرداختن به مفهوم عدالت اجتماعی است؛ اما این تلاش بیشتر در حد شعار باقی می‌ماند و عملاً به نقطه اثر نمی‌رسد.
وینس گیلیگان در «برکینگ‌بد» و «بهتر است با سال تماس بگیری»، پروسه‌ی تبدیل‌شدنِ یک انسانِ غمگین به یک انسانِ موفق اما شرور را نشان داده بود. حالا نوبتِ تبدیل‌کردنِ یک انسانِ موفق به یک انسانِ غمگین است.
1 2 3 4... 47
یادداشت