اسماعیلی: «سرانه مطالعه برای هر ایرانی ۳۳ دقیقه، بدون درنظر گرفتن کتاب‌های ادعیه، آموزشی و کمک درسی است.»

آمار ارائه‌شده برای سرانه مطالعه در ایران، اختلاف بسامد عجیب و غریبی (بین ۲ تا ۱۲۰ دقیقه در سال) دارند. این اختلاف نگران‌کننده و معنادار، نشان‌دهنده ناهماهنگی مراجع آماری یا بی‌اعتنایی آنها به تفاوت شاخص‌ها، متغیرها و تفسیرهای متناقض از مفهوم «مطالعه» و «سرانه مطالعه» است.

این تصور که سروش صحت رشتی است را با خودم داشتم تا وقتی که به برنامه‌اش دعوت شدم.

کتاب‌باز آشتی‌دهنده مردم با هنر، ادبیات، تاریخ، فلسفه و علم و... بود و آرام‌آرام راه خود را به دل مردم باز کرد.

تعطیلی یک‌دفعه‌ای کتاب باز و حذف سروش صحت، یا خالی کردنش از هویت واقعی‌اش، حتما همین تعداد مخاطبان تلویزیون را هم کم می‌کند .

شواهد حاکی از این است که سرنوشتی همچون برنامه هفت در انتظار برنامه کتاب‌باز است.

مردم ما بسیار فرهنگی و اندیشمند هستند، براساس مطالعات و پژوهش‌های انجام‌‌شده در فروردین ۱۴۰۱، بالغ بر 50.43 درصد از مخاطبان، علاقه‌مند به مطالعه کتاب بوده و در روز به صورت متوسط ۳۰ دقیقه کتاب مطالعه می‌کنند.

سرانه مطالعه در دنیا با یک فرمول انجام می‌شود و هر کشوری آمار و شاخص جداگانه برای خودش ندارد، همین باعث می‌شود این سرانه مطالعه قابل استناد باشد، چون طبق یک شاخص استاندارد انجام می‌گیرد. یک نکته مهم درمورد سرانه مطالعه در ایران این است که آمارها طبق یک استاندارد سنجیده نمی‌شود و همین تنوع باعث می‌شود نتوان سرانه مطالعه کشور را با دیگر نقاط دنیا مقایسه کرد.

در دوره‌ای به‌سر می‌بریم که حوزه عمومی جامعه، سلبریتی‌ها را به‌شدت نقد می‌کند اما سیاستگذاری کلان در مدیریت فرهنگی، با هر دوپینگی سعی دارد آنها را سرپا نگه دارد و نگذارد از تعدادی هوادار که هنوز برای آنها باقی مانده، سلب اعتمادبه‌نفس شود. واقعا عجیب نیست؟