این چندمین بار در سال جدید است که سامانه یکپارچه فروش سینما، دچار اختلال می‌شود و مسئولان وزارت ارشاد و سازمان سینمایی نیز پاسخگو نیستند.

فیلم‌سوزی، آفت بزرگ سینمای ایران طی دهه‌های مختلف بوده است. چه در دوران گذشته که خبری از اتوماسیون و ثبت کامپیوتری و سینماهای سرگروه نبود و سینمادارها تاحدودی بنا به میل خود و روابطی که با تهیه‌کنندگان‌ و پخش‌کنندگان داشتند، به انتخاب فیلم موردنظرشان اقدام می‌کردند و چه امروز که اگرچه همه‌چیز اینترنتی شده و سایه سرگروه‌ها بالای سر تمامی سینماها سنگینی می‌‌کند، راه‌های فرار بسیاری برای دور زدن قانون و نمایش فیلم موردنظر سینماداران وجود دارد.

اگر بتوانیم توجیه «حمله سایبری» را در روز نخست بلیت‌فروشی به بالا نبودن پهنای باند سمفا در نتیجه استقبال بالای مخاطبان مرتبط بدانیم، اختلال 40 دقیقه پایانی روز 21 بهمن را باید ناشی از کدام اتفاق بدانیم؟ بررسی این وضعیت مشکوک ما را به این هدف می‌رساند که سمفا، با دست‌هایی در پشت‌پرده، گرچه با هدف انحصارزدایی آمده اما خود موجبات یک انحصارگرایی ویژه را رقم زده است.

سامانه‌‌‌های فروش بلیت آنلاین در رقابت با سینماداران دست به ابتکار عجیبی زدند و برخی از آنها اقدام به دریافت هزینه به‌عنوان «خدمات آنلاین» کردند. این هزینه چهار درصد از کل هزینه بلیت را شامل می‌‌‌شود و مشخص نیست منظور از «خدمات آنلاین» دقیقا چه چیزی است؟!ا

در این گزارش سراغ موضوع استقبال مخاطبان در این چند روز بازگشایی سینما‌ها رفتیم تا بدانیم با رعایت پروتکل‌‌های بهداشتی چقدر مردم از این بازگشایی استقبال کرده‌اند.

رؤسای کمیسیون‌های تخصصی مجلس یازدهم شورای اسلامی انتخاب شدند.

یکی از عمده‌ترین بحث‌هایی که راجع‌به سمفا مطرح شده و حتی موضوع آن به رسانه‌ها کشیده است، احتمال بالا رفتن نفوذ علی سرتیپی در سیستم اکران کشور، پس از راه‌اندازی این سیستم است.

در همین مدت کوتاهی که از رسانه‌ای شدن سامانه سمفا می‌‌گذرد، بحث‌‌ها و بگومگوهای بسیاری درگرفته که نشان از عدم وفاق جامعه سینمایی در برابر عملکرد این سامانه می‌‌دهد.