وزن اقتصاد کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۲۰ به حدود 19.58 تریلیون دلار بالغ شد که براساس گزارش بانک جهانی، حدود 23.1 درصد از کل اقتصاد جهانی یا نزدیک به یک‌چهارم اقتصاد جهان را تشکیل می‌داد.

عضویت در هر سازمانی کنشگری ویژه آن سازمان را می‌طلبد و ما به درک درستی از این کنشگری دست نخواهیم یافت مگر آنکه بتوانیم وضعیت آن سازمان را بررسی کرده و موقعیت خود را نسبت به آن ارزیابی کنیم و اگر نه ‌ای‌بسا که ممکن است از عضویت در آن سازمان هیچ منافعی نصیب ما نشود.

رئیس جمهور با تأکید بر اینکه اگر بر توان داخلی تکیه کنیم، انجام خیلی از کارها ممکن خواهد شد، اظهارداشت: متأسفانه شاهد بودیم که بعضی‌ها واردات واکسن یا حتی پیوستن کشور به سازمان شانگهای را متوقف بر پذیرش FATF کرده بودند و حتی در جلسات رسمی نیز بر موضع خود پافشاری می‌کردند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: چینی‌ها وقتی نگاه غربگرایانه دولت روحانی را می‌دیدند با حضور ایران به عنوان عضو اصلی موافقت نمی‌کردند، روسیه نیز تمایلی به عضویت ایران نداشت.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی گفت: عضویت ایران در شانگهای، پایان «غربگرایی محض» و آغاز سیاست «نگاه به شرق و آسیا محوری» و تقویت «دیپلماسی همسایگی» ایران خواهد بود.

همکاری‌های ایران با اعضای سازمان شانگهای(به جز چین) چندان برجسته نبوده و سهم ایران از بازار وارداتی 3 هزار میلیارد دلاری 11 کشور عضو کمتر از نیم درصد است. اهمیت همکاری ایران با این سازمان جدا از ابعاد سیاسی و امنیتی دوبعد ترانزیتی و تجاری مهم دارد که می‌تواند اقتصاد ایران را تحت تاثیر قرار دهد.

در چنین شرایطی که کشورها و قدرت‌های جهانی به برداشت‌های جدیدی رسیده‌اند، تهران می‌تواند با استفاده از تغییرات درحال انجام در فضای بین‌المللی، ضمن تنوع‌بخشی به تعاملات خود و کاهش فشارهای آمریکا به عضویت ساختارهایی همانند پیمان شانگهای در‌آید.