روز بلوا
روز بلوا برای ما بلوای درونی بود تا بلوای بیرونی، یعنی فکر نمی‌کردم درباره التهاب بیرونی باشد. برای چه به التهاب بیرونی فکر نمی‌کنیم؟ چون به‌نظرم اگر هر مدیر، هر مسئولی و هر کسی که کاری از دست او برمی‌آید، به‌خود بیاید، تغییری در وضع زندگی و معیشت مردم ایجاد می‌کند.
با اضافه شدن راش‌های جدید و تکمیل قصه در قالب سریال، فیلم سینمایی «روز بلوا» به سریال ۳ قسمتی تبدیل شد تا در شبکه نمایش خانگی عرضه شود.
«روز بلوا» ساخته بهروز شعیبی در جشنواره سی و هشتم فیلم فجر با سوژه جسورانه فساد اقتصادی خبر خوبی برای سینمای ایران است فیلمی که به اندازه سوژه تمام و کمال نیست.
سینمای ایران در این سال‌ها، بارها سراغ قصه روحانیت رفته و شعیبی هم نسبت به قصه‌های مرتبط با روحانیون و طلبه بیگانه نیست، به‌خصوص که یک بار با ایفای نقش یک روحانی در «طلا و مس» در ذهن‌ها ماندگار شد و یک بار هم سریال مهم «پرده‌نشین» را برای تلویزیون ساخت.
شعیبی، بازیگری را در سال ۷۶ و با ابراهیم حاتمی‌کیا شروع کرد و کارگردانی را در سال ۸۱ و با سعید عالم‌زاده برای «توکیو بدون توقف». اگر مبنا را همان اوایل دهه ۸۰ بگذاریم می‌توان بخت بلند شعیبی در کارنامه‌اش را به‌وضوح دید.
فیلم «روز بلوا» آشکارا از انحراف طبقاتی و حذف برخی آرمان‌ها و ارزش‌های اخلاقی و اعتقادی حرف می‌زند اما درنهایت این وضعیت را به چند شخصیت خاص محدود می‌کند و می‌گذرد.
روز بلوا فیلمی است که حتما در بین ۴، ۵ فیلم مهم جشنواره امسال قرار می‌گیرد. فیلمی به دور از شابلون و کلیشه مرسوم «فیلم اجتماعی» در ایران که نمایش توالی مصیبت است پر از شعارهای سطحی.
«روز بلوا» ساخته بهروز شعیبی در جشنواره سی و هشتم فیلم فجر با سوژه جسورانه فساد اقتصادی خبر خوبی برای سینمای ایران است؛ این فیلم نقطه آغازی است تا بلکه سینمای ایران بار دیگر از پیله خود بیرون بیاید و به نقاط ممنوعه پرونده‌های فساد اقتصادی ورود جدی‌تری کند.
در روز سوم «تماشاخانه فرهیختگان» فیلم «روز بلوا» ساخته بهروز شعیبی مورد بررسی قرار گرفته با یادداشت هایی از امیر ابیلی و شاهین شجری‌کهن از منتقدان سینما به همراه گفت و گو با بهروز شعیبی، کارگردان فیلم همچنین گفت وگویی شده با کارگردان «بی‌صدا حلزون».
بهروز شعیبی، کارگردان فیلم «روز بلوا» تاکید کرد: روز بلوا از همه کارهایی که تا به حال انجام دادم، برایم سخت‌تر بود؛ به‌دلیل مضمون و حرفی که باید در آن گفته می‌شد، به هر‌حال فیلم به‌لحاظ تولیدی، خیابانی محسوب می‌شد.
یادداشت