ماجرای لغو کنسرت‌ها در بوشهر به امسال برنمی‌گردد و منشأش را باید فستیوال کوچه بدانیم. مجوزها برای حضور در عمارت سیدرئیس بوشهر و برگزاری برنامه‌های مختلف صادر شده بود. همه موازین در همان عمارت که مجوز گرفته شده، رعایت می‌شد اما درنهایت به‌خاطر اتفاقاتی که در حاشیه فستیوال کوچه افتاد، اختتامیه این فستیوال از جانب مدیران استانی لغو شد

رضا مهدوی، کارشناس، مدرس و نوازنده سنتور و منتقد حوزه موسیقی است. او در مدرسه هنر و ادبیات صدا‌و‌سیما از محضر محمدتقی صادقی و اسفندیار قره‌باغی و بعد‌ها از محضر وارطان ساهاکیان و محمدعلی بهارلو، داریوش صفوت و تقی بینش بهره برد. او امسال دبیری جشنواره موسیقی را به عهده دارد و برای اینکه بدانیم در این حوزه چه اتفاقاتی افتاده است با او گپ‌ و‌گفتی داشتیم.

یک‌سری سرمایه‌دارهای خاص هستند، ایرانی‌ها یا ترک‌هایی که فارسی آموخته‌اند، ایرانی‌ها را مجاب می‌کنند آنجا خانه بخرند و سرمایه‌گذاری کنند و اقتصاد ایران را به‌نحوی فلج کنند، بدون اینکه دولت متوجه شود یا دیر متوجه می‌شود که رکب از کجا خورده.

حذف موانع جدی مانند سمفا، حذف موانع ساختاری، تدوین یک آیین‌نامه و نظام‌نامه جامع و اصولی برای اکران، دوری از شیوه‌های قدیمی و سنتی اکران، استفاده از تجربیات دنیا و اکران فیلم‌های مخاطب‌پسند ازجمله کارهایی است که می‌تواند به رونق سینما کمک کند.

بسیارند موزیسین‌هایی که بارها درباره‌ تاثیر نواهای ماه محرم بر زندگی حرفه‌ای خود سخن گفته‌ و از این حرف زده‌اند که ظهر عاشورا دل‌شان را لرزانده که صدای طبل و‌سنج و همهمه زنجیرزن‌ها و سینه‌زن‌ها با صدای نوحه‌خوان درهم پیچیده و مسحورشان کرده است. آنقدر که سال‌های بعد هم جایی در میان آثارشان باز کرده و یادآور خاطرات سال‌های دورشان شده، خاطراتی که با نام حسین(ع) گره خورده و همراهی‌شان کرده است.

در دوره جدید انتظار داریم فرهنگ و هنر جدی گرفته شود. در عرصه موسیقی لازم است وزیری بیاید که همه‌جانبه به موضوع نگاه کند؛ یعنی کارگزاران، معاونان هنری و مدیران پایین‌دستی مراکز را آن‌گونه انتخاب کند که به آینده فرهنگ و هنر ایران جدای از هر مصلحت‌اندیشی و محافظه‌کاری علاقه دارند.

آنچه اشتباه شد، این بود که بالادستی‌های موسیقی گول مشاورانی را خوردند که سطح دانش آنها متوسط بود. می‌خواستند برای خود جایگاهی پیدا کنند. اینچنین نبود که امروز مثل بعد از انقلاب که برخی موسیقیدان‌ها بیکار شدند و موسیقی متن فیلم نوشتند و یکی از این موسیقی‌ها را هم در ذهن نداریم یا به‌ندرت در ذهن داریم. موسیقیدان‌ها بیکار شدند و معلمی کردند، تخصص معلمی نداشتند. با بچه‌های مردم تجربه کردند. متاسفانه بعد از انقلاب هیچ‌یک از آهنگسازان پاپ ما نتوانستند پا جای پای اینها بگذارند .

در دوره معاصر به دلیل فراگیری رادیو و بعد هم تلویزیون مناجات‌خوانی شنونده‌های بیشتری پیدا کرد، یعنی از محله‌ها، مناطق، نواحی، روستاها و زیست‌ بوم ها، این مناجات‌خوانی به شهرها هم بیشتر کشیده شد و مخاطب خود را پیدا کرد.