رضا شفاخواه
وقتی موارد کودک‌آزاری را به دادگستری ارجاع می‌دهم برخی از قضات انگار موضوع لوکس و لاکچری به آنها ارجاع شده و می‌گویند اتفاقی نیفتاده است. این برخورد را هم در برخی سطوح عالی دادگستری همانند دادگاه کیفری استان و هم دیوان عالی کشور می‌بینیم و همین را به کل شعب کیفری در شهرستان‌ها تسری دهید که به نظرم اوضاع بغرنج‌تر است.
این دو کودک‌آزاری در دو ژانر متفاوت در فاصله کوتاهی رسانه‌ای شدند و حداقل این را گوشزد کردند که کودک‌آزاری، امری شایع و در سطوح مختلف در کشور ما وجود دارد و حتما خیلی از این موارد هم شانس رسانه‌ای شدن و پیگیری شدن از سوی متولیان قضایی و انتظامی را ندارند.
در مناطق فقیرنشین در اغلب موارد به‌دلیل محرومیت خانواده‌ها از آگاهی راجع به حقوق اولیه خود ازجمله حق دادرسی یا به علت ترس از بی‌آبرویی یا هیمنه و اتوریته مجرم و... خانواده قربانی از طرح شکایت و تعقیب کیفری شخص کودک‌آزار امتناع می‌کند‌. درنتیجه این کودکان به‌عنوان قربانیان خاموش این جرم به‌عنوان زخمی از دوران کودکی که آنها را متحمل آثار و پیامدهای دهشت‌بار آن کرده است، مورد شناسایی قرار می‌گیرند.
برای من سوژه مطالعاتی دیانی و مشتاقی حالا یک روی واضح‌تر دارد آیا بیجه از صداوسیما پخش می‌شود یا به‌مثابه نگاه ساده‌انگارانه گفته می‌شود بیجه که اعدام شد و تمام!
یادداشت