دیدن این فیلم جرم است
قصه «مصلحت» با اشاراتی کوتاه و متصل به وقایع تاریخی، در سال‌های ابتدایی انقلاب روایت می‌شود، اما حرف فیلم مختص آن سال‌ها نیست. بن‌مایه فیلم، نقد خوانش‌های نادرست از مصلحت‌گرایی است و صدای اعتراض قهرمان فیلم هم از جایی بلند می‌شود که ریشه این مصلحت‌گرایی به بی‌عدالتی در دستگاه قضایی گره می‌خورد.
نکته ای که دیدن این فیلم جرم است را میراث‌بر بالغی از فیلم‌های اعتراضی و انقلابی ایران نشان نمی‌دهد، دور بودن آن از واقعیت جامعه است. چند جمله گلدرشت اعتراضی نسبت به شرایط روز جامعه که شبیه کامنت‌های مردم شاکی نسبت به امور جاری کشور در شبکه‌های اجتماعی است، گفتمان این فیلم را به‌روز و مطابق با دغدغه‌های پیدا و پنهان جامعه نمی‌کند.
آیا دیگر وقت آن نرسیده تا سیستم قضایی و وزارت ارشاد کشور، به جای دستگیری افرادی در کلوپ‌ها و مغازه‌های تولید فیلم، به سرمنشأ این قبیل اتفاق‌ها ورود کرده و با معرفی مقصران واقعی، پرونده قاچاق ‌هایی که با برچسب «بازبینی» صورت می‌گیرد را برای همیشه ببندند؟
این همه اعتراض از سوی جامعه ایران برای چیست وقتی می‌گویند چرا برخی دولتمردان عزت مردم و عزت ایران را رعایت نکردند. اینکه توانستیم ملوان‌های انگلیسی را بگیریم نافی این نیست که خیلی جاها آن اقتدار لازم را نداشتیم. ما نقدمان به این است که چرا این اقتدار را حفظ نمی‌کنند.
یادداشت