دخل و خرج
طی سال گذشته میانگین کل درآمد خانوار شهری ۳۴۳.۱ میلیون تومان بوده که رشد ۳۳.۶ درصدی نسبت به سال ۱۴۰۲ داشته است. افزون بر این در مناطق روستایی نیز متوسط درآمد سالانه از ۱۴۹ میلیون تومان در سال ۱۴۰۲ با ۳۴.۹ درصد رشد به ۲۰۱.۳ میلیون تومان در سال ۱۴۰۳ رسیده است.
روز گذشته مرکز آمار، چکیده نتایج طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار شهری و روستایی در سال ۱۴۰۱ را منتشر کرد.
یکی از مهم‌ترین مسائل ریشه‌ای و ساختاری در اقتصاد ایران در چند دهه اخیر (به‌ویژه بعد از انقلاب)، بی‌انضباطی در مالیه عمومی بوده است. به زبان ساده می‌توان بی‌انضباطی مالی را فقدان توازن بین درآمدها و هزینه‌های دولت تعبیر کرد.
در اولین نگاه به عملکرد بودجه‌ای خانوارها به این نکته یعنی «تهدید خرج کمتر» برمی‌خوریم و دولت جدید باید بداند که هرگونه سیاست رفاهی یا سیاستی که قصدش افزایش مطلوبیت خانوارهاست باید در راستای افزایش درآمد خانوارها و تبدیل آن به هزینه باشد.
همه ردیف‌های بودجه‌ای طبیعتا و طبق روال هرساله رشد داشته‌اند اما برخی بیشتر و همین رشد بیشتر برخی به نسبت سایرین، پایه‌گذار شبهات و انتقاداتی به دولت است که چرا همچنان بر همان ریل و روال قبلی پیش می‌رود و از هیچ تلاشی برای برداشتن بار هزینه در حوزه آموزش از روی دوش خود دریغ نمی‌کند.
یادداشت