داستانی
شهدای اقلیت دفاع مقدس کم نیستند و حتما زندگی هر‌کدام‌شان می‌تواند روایتی نو باشد که مخاطب را با خودشان همراه کند، اما در مورد این شهدا کتاب‌‌های کمی نوشته شده است که در این بخش، به سه کتاب مهم اشاره شده است. 
برای رسیدن به یک فیلم تعلیق‌گونه به داستانی با پنج عامل بسیار مهم، اثربخش و کلیدی نیاز داریم. این پنج عامل در شکل‌گیری یک اثر تعلیق‌محور بسیار موثر و کلیدی هستند.
تیرماه سال ۱۳۸۴، شورای عالی انقلاب فرهنگی، به‌منظور ارتقای کمی و کیفی فعالیت‌‌‌‌‌‌های ادبی و هنری قانونی را تحت عنوان «طرح اهدای جایزه ادبی جلال آل‌احمد» به تصویب رساند.
هدف جایزه من بوکر، ترویج داستان‌های باکیفیت، بی‌نقص و متعهد به اصل خیال‌پردازی ناب است تا باهوش‌ترین مخاطبان ادبیات داستانی را راضی نگه دارد.
پانزدهم مهرماه هر سال مصادف با سالروز تولد آلفرد نوبل، شاهد اعلام برنده نوبل ادبیات هستیم.به‌گفته داوران آکادمی سوئد که هرساله برندگان نوبل را مشخص می‌کنند، جایزه نوبل ادبی سال ۲۰۲۱ به دلیل «بینش بی‌‌کم‌ و کاست و دلسوزانه او پیرامون آثار استعمار و سرنوشت پناهندگان در شکاف میان فرهنگ‌ها و قاره‌ها» به گورنا تعلق گرفت.هرچند بیشتر حدس و گمانه‌ها به این بود که برنده جایزه امسال به احتمال زیاد هاروکی موراکامی باشد؛ اما چنین نشد.
از این رمضان و آیین‌هایش در ادبیات داستانی معاصر ایران کمتر ردی دیده می‌شود، هرچند نمی‌توان گفت درباره آیین‌های دینی و ملی دیگر هم اتفاق خیلی پررنگی می‌افتد اما با توجه به اهمیت ماه رمضان در زندگی مسلمانان و به خصوص ایرانیان، این موضوع در بررسی ادبیات داستانی ما می‌تواند یک جای خالی بزرگ باشد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا سراغ محمدرضا شرفی خبوشان برویم.
در هشتمین ویژه‌برنامه تلویزیونی یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار که از شبکه افق روی آنتن رفت، برگزیدگان بخش مسابقه «داستانی» معرفی و تقدیر شدند.
توجه حضرت‌آقا به ادبیات به‌صورت عام خیلی کمک‌کننده است. حمایت‌هایی که ایشان دارند، می‌تواند به نویسنده‌ها کمک کند. این نشست‌ها باعث می‌شود بارقه‌های امید و دلگرمی در دل نویسندگان ایجاد شود.
موضوع به مسائل سیاسی-جناحی برمی‌گشت. مدیران اجرایی که مستندسازی را برخلاف سینمای داستانی، زمین بازی جناح سیاسی مطبوع خود نمی‌دانستند، به آتش زدن میزانسن دست زدند. برای این مدعا مستندات فراوانی ارائه شد
در اغلب کشورهای توسعه‌یافته در عرصه تصویر، مستند واسطه‌ای میان حاکمیت و مردم است. اگر توجه درستی به این مدیوم شده و به آن بها دهند، می‌تواند واگرایی میان حاکمیت و مردم را به همگرایی تبدیل کند اما متاسفانه در شرایط کشور ما قالب مستند آنگونه که باید جدی گرفته نشده است.
اگر دولت‌ها از راهبردهای رسمی دیپلماسی عمومی و فرهنگی برای ارتباط دولت با مردم و اثرگذاری بر اذهان آنها استفاده می‌کنند، نویسندگان با هنر و قلم‌فرسایی خود ارتباطات غیررسمی مردم با مردم(People to People) را تسهیل و اثرگذاری بر قلوب و اذهان(Hearts & Minds) را فراهم می‌کنند.
نگرانی تحریف تاریخ برمی‌گردد به‌انتظارمان از نویسنده. اگر ما از نویسنده انتظار داشته باشیم همان برداشتی را از اثرات امر شگفت تاریخی و حال‌وهوای اشخاص داستان داشته باشد که موردنظر تاریخ است یا موردنظر ماست، جایی برای تخیل نویسنده نمی‌ماند.
یادداشت