خواجه رشیدالدین
از مشهورترین بلاهایی که بر سر تأسیسات ربع رشیدی آمده، تخریب و انهدام آن به فرمان جلال‌الدین میرانشاه (۸۱۰- ۷۶۹ق)، پسر تیمور گورکان است.
خواجه رشیدالدین افزون بر درمان عمومی، از وجود کحالان و جراحان نیز برای آموزش استفاده می‌کرد. هر طبیب و استاد کحال و جراح پنج دانشجوی زیردست داشت که به آنها آموزش می‌داد.
هرکدام تعلیم ۱۰ دانشجوی پزشکی را برعهده گرفتند: «۵۰ طبیب حاذق که از اقصای بلاد هند و مصر و چین و شام و دیگر ولایات آمده بودند گفتیم که هر روز در دارالشفا (بیمارستان) تردد کنند و پیش هر طبیب ۱۰ کس از طالب‌علمان مستعد نصب کردیم تا به این فن شریف مشغول شوند
امکانات وسیع رفاهی که خواجه در ربع‌رشیدی ایجاد کرده بود به نوبۀ خود همت والای وی را در ترویج و نشر علوم اسلامی نشان می‌دهد.
خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی در دوران غازان خان، محله بزرگی را در تبریز آباد کرد و در آن‌جا مدرسه و دارالشفا (بیمارستان) و دارالسیاده و مقصوره و کتاب‌خانه بزرگی بنا نهاد که به نام رَبع رشیدی معروف شد.
درکنار این علاقه به درمان و درمانگران درمیان ایلخانان مغول، باید به جنبش ساخت مراکز علمی دارای دانشگاه و بیمارستان در این دوران اشاره کرد. دوره ایلخانان- جدای از دهه‌های نخستین آن- از لحاظ تعدد و تنوع مراکز علمی-آموزشی، از ادوار‌ پربار‌ تاریخ ایران است.
تقریبا به‌جز منجمان و پزشکان، دیگر دانشمندان، به‌ویژه محدثان و دانشمندان علوم نقلی، از صله ایلخانان بهره نمی‌یافتند و درنتیجه یا باید به هزینه شخصی و صرفا به شوق و شور درونی خویش به کار علمی مشغول می‌شدند.
یادداشت