خبرنگار بحران
روح‌الله رضوی این روزها در مرز بین لبنان و فلسطین است و تحلیل‌هایش را این شب‌ها از برنامه «به افق فلسطین» می‌بینیم. او قبل از این هم تجربه حضور در جنگ‌های بین‌المللی را داشته است و این‌طور نبوده که به‌عنوان یک خبرنگار فقط به این جنگ اعزام شود. پیش از این نقطه‌نظرات او در رسانه خصوصی‌ که خودش راه‌اندازی کرده، در قالب محتوای تصویری و گزارش‌های تحلیلی منتشر شده بود. او حضور خبرنگاران در منطقه را مستلزم شناخت اولیه از جغرافیا و مطالعات پیشینی می‌داند.
خبرنگاری جنگ در کنار ویژگی‌های خبرنگاری، مانند ذوق و استعداد، تخصص، سرعت و دقت، حس کنجکاوی، حقیقت‌جویی و مسئولیت اجتماعی، باید شجاعت و شهامت ورود به میدان جنگ و درگیری را داشته باشد و از نقطه نهایی برخورد گزارش‌هایی مستند تهیه کرده و به مخاطبان خود ارسال کند. نقش خبرنگاران جنگی از گزارش میدان جنگی که روبه‌رویشان قرار دارد، بسیار مهم بوده و می‌تواند تصویر ذهنی مخاطبان را از فاصله فرسنگ‌ها با میدان جنگ شکل بدهد و از گزارشگری صرف پا را فراتر بگذارد و فریاد طرف مورد ظلم و تهاجم قرارگرفته را به گوش جهانیان برساند.
برای پوشش خبری بحران، لزوما خبرنگار نباید در منطقه حضور داشته باشد و دو شکل مرسوم برای آن قابل تصور است؛ یکی حضور خبرنگار در منطقه و دیگری قرار گرفتنش دور از منطقه بحران. همه‌چیز به نوع نگاه خبرنگار به بحران بستگی دارد و ممکن است خبرنگاری در بیرون از موقعیت قرار بگیرد و اتفاقا اشراف بیشتری نسبت به آن موقعیت پیدا کند.
ایرانی‌ها معمولا هر خبرنگاری که به محض وقوع یک حادثه در محل حاضر می‌شود و گزارش میدانی تهیه می‌کند را خبرنگار بحران می‌دانند. به عبارتی اینکه یک نفر خبرنگار بحران باشد یا نباشد، به این برخواهد گشت که خبر پوششی او بحرانی باشد یا نباشد. کسی که وقایعی از قبیل سیل شمال و غرب کشور یا ریزش ساختمان‌هایی مثل پلاسکو در تهران یا متروپل آبادان را گزارش می‌دهد، یا کسی که از اعتراضات مردم در هر بخشی از کشور گزارش تهیه می‌کند، خبرنگار بحران نامیده می‌شود.
یادداشت