وقایع اخیر کشور به بهانه فوت خانم مهسا امینی را در ماه‌های گذشته درحالی پشت‌سر گذاشتیم که به باور بسیاری از جامعه‌شناسان و تحلیل‌گران، این وقایع واجد سطوح مختلف و علل متکثر بوده است.

درمورد کلیت فرهنگ و شاخص‌هایی که باید موردتوجه قرار بگیرد، باید این را بگویم که دولت به هیچ‌وجه نباید خود را قیم و زعیم اهل فرهنگ و هنر بداند، بلکه باید با برنامه‌ریزی بهترین شرایط را برای رشد و شکوفایی فرهنگ کشور توسط اهالی فرهنگ و هنر ایجاد کند.

گویا جلسات غیررسمی پنجشنبه‌شب‌ها از چهار سال پیش شروع شده است. دیدارهایی که ابتدا اهالی فرهنگ و هنر در آن حضور داشتند و بعد هم جلسات نخبگان علمی و بقیه به این دیدارها اضافه شده‌اند.

در زمینه بودجه فعلی حوزه فرهنگ (با محوریت سینما)، نیازهایی که هست و دیده نمی‌شود و بودجه‌ای که باید متناسب با این نیازها تعریف شود و البته شکل نظارت و برنامه‌ریزی برای بهینه‌سازی این میزان بودجه، با چند سینمادار و نماینده مجلس به گفت‌وگو نشستیم تا در روزهایی که نمایندگان محترم خانه ملت درحال بررسی بودجه سال 1400 هستند، بتوانیم پیشنهادهای سازنده‌ای برای شروع سالی که از هم‌اکنون سختی آن احساس می‌شود، ارائه دهیم.

در این ستون به مطالبی من‌باب تجربه‌نگاری سیاست‌ فرهنگی کشورهای مختلف خواهیم پرداخت و دومین مطلب آن راجع به سیاست‌های فرهنگی آلمان را از نظر می‌گذرانید.

به‌رغم امکان گسترده فعالیت‌های فرهنگی در انگلستان، اما این مساله منجربه هرج‌ومرج نشده، بلکه وزارت فرهنگ و متولیان فرهنگی دولتی، ابتدا ازطریق مقررات‌گذاری و تدوین قوانین و سپس ازطریق نظارت و ارزیابی فعالیت‌ها مانع انجام اموری ضدفرهنگ عمومی شده و با متخلفان برخورد می‌کنند.

اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در حوزه موسیقی حتما مستند «بزم رزم» را ببینند که بدانند قضیه چطور بوده و دنیا دست چه کسانی بود و چه اتفاقاتی در کشور رخ داده است. در حوزه سینما نیز فیلم‌های روز دنیا مخصوصا آمریکایی‌ها را دنبال کنند تا فاصله را هم در سرگرمی و هم در انتقال معنی متوجه شوند. اگر این دو کار را انجام دهند شاید تلنگرهای ذهنی جدی برای آنها ایجاد شود.