حوزه سینما
با بابک خواجهپاشا کارگردان فیلم در آغوش درخت به گفتوگو نشستیم او درمورد فیلمش و همچنین تصویر زن در سینمای ایران صحبتهای جالبی دارد.
داریوش مهرجویی در دهه ۷۰ شش فیلم تحت عناوین بانو، سارا، پری، لیلا، درخت گلابی و میکس ساخت که از این ۶ فیلم تمرکز من بر سه فیلم سارا، پری و لیلا خواهد بود.
ما در سینمایمان دو ژانر کاملا ایرانی داریم. دو بینهایت ابدی که زمین تا آسمان با هم فرق دارند. یکی فیلمفارسی است و دیگری سینمای دفاع مقدس.
پس از استقرار نیروهای انقلابی در بروکراسی سینمای کشور، برای رسیدن به دوران تثبیت نیاز به پخش فیلمهای ایرانی بود. قوانین پخش فیلم تغییر کرده بود و بخش مهمی از فیلمهای محبوب ممنوع شده بودند.
تعداد سالنهای سینمایی ایران بسیار کم است و همین مقدار کم هم در کشاکش هزارتوی گروههایی افتاده که گاهی حتی از آن بهعنوان مافیا یاد میشود. بهطور کل ۲۱۷ مجتمع سینمایی در ایران فعال هستند که شامل ۶۲۲ سالن میشود. این آمار به واقع تاسفبار است.
عدد فروش سینمای ایران با فیلم فسیل ۱۲ رقمی شد و به ۱۰۰ میلیارد تومان رسید که این میتواند شگفتی و شوق فراوانی پدید بیاورد اما هر مخاطب عادی اخبار سینمایی در این سالها میداند که نباید به آمارها و رکوردهای ریالی در این خصوص چندان اتکا کرد و میبایست تعداد مخاطب آن را مد نظر قرار داد.
روز اول که سینما اختراع شد، قصه ساده بود. دوربین ثابت و بازیگران متحرک. بازیگران بدون تدوین یا بدون ظرافت خاصی مقابل دوربین ثابت میایستادند و حرف میزدند. بهتدریج هم دوربین از سکون درآمد و هم تدوین به کار اضافه شد. بعد جلوههای ویژه ابتدایی اختراع شدند و بعد داستانهای علمی تخیلی اولیه مقابل دوربین جان گرفتند. بهتدریج فیلمها سروشکلی گرفتند. ژانرهای ابتدایی مشخص شدند و سینما اولین دوره حیات خود را پشتسر گذاشت.
ساختن فیلمی درمورد طبقه کارگر تصمیم دشواری است. فیلم احتمال خیلیزیاد نمیفروشد. فیلم بهاحتمال زیاد خیلی پسند منتقدان نمیشود؛ چراکه بهاحتمال خیلیزیاد، ستارههای سینمایی در این فیلمها شرکت نمیکنند.
جایی هست برای پیرمردها. هنوز هست. آنها هنوز زندگی میکنند، فیلم میسازند، هنر خودشان را به نمایش و قضاوت عمومی میگذارند. برخلاف بسیاری از همسنهای خودشان، خانهنشین نشدهاند. تمام نشدهاند. هنوز در چشمهایشان برقی هست وقتی صحبت از یک پروژه جدید را میشنوند. هنوز هم عوامل تولیدشان با آنها در تماسند. هنوز هم تقویم کاری دارند. بازنشست نشدهاند. خودشان را بازنشسته اعلام نمیکنند. قرار نیست کنار بکشند. هنوز فیلم میسازند.
سینمای ایران شروع بسیار خوبی را در سال جدید تجربه کرد. این قید بسیار خوب به این دلیل به اکران نوروزی متصل شده که شاید کمتر کسی تصور میکرد که سینماها با آن بسته اکران عجیب بتوانند حدود ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار مخاطب داشته باشند، یعنی اکرانی که تنها ۴ فیلم جدید داشت و از روز سوم فروردین نیز با ماه مبارک رمضان تلاقی پیدا میکرد.
:ما عموما با دو هومن سیدی مواجه بودیم؛ یکی بازیگر و دیگری فیلمساز. بازیگری او اوج و فرودهایی داشته و به کسی تبدیلش کرده که تقریبا همه مخاطبان ایرانی نام و تصویرش را میشناسند. با این حال او نه تضمین گیشه است، نه شاهکاری ماندگار و بیمثال از خودش به ثبت رسانده. شاید سیدی هنوز بهترین بازی عمرش را نکرده باشد. اما در مقام کارگردان اولین چیزی که با شنیدن نامش به ذهن مخاطبان پیگیر سینما میرساند، ماجراجوییهای فنی و تکنیکی اوست.
کن امسال فرق دارد با این چند سال اخیر که کرونا، نفس و امان را با هم بریده بود و جشنواره به ناچار کمی عمومیتر شده بود و فیلمهای سادهتر را نیز به زیر چتر اسم خود آورده بود تا از تک و تا نیفتد. کن اما امسال فرق دارد. آنها امسال با کاهش از حجم تعداد شرکتکنندگان، دوباره به سنت قبل، اسمهای بزرگ را دور خود جمع کردهاند تا کنشان «کن» باشد! کن ۲۰۲۳، کمی سنتیتر از دو سال اخیر برگزار میشود و این برای طرفداران وفادار این جشنواره بسیار باسابقه، خبری خوب خواهد بود.
برای جماعتی، لذت در سینماست. سینما رفتن... فیلم دیدن... فرو رفتن در تاریکی... گوش سپردن به صدای قژ و قژ دستگاه آپارات... دیدن گردوغبار سینما در تشعشع نور... نشستن کنار آدمهایی که هر کدام به دلایلی به سینما پناه آوردهاند. یکی برای دیدن... یکی برای ندیدن... یکی برای نشنیدن... بعضی آمدهاند تا با فیلم سرگرم شوند. بعضیها هم سرشان گرم خودشان است. هرکسی به دلیلی به تاریکی سالن پناه آورده.
برای رسیدن به یک فیلم تعلیقگونه به داستانی با پنج عامل بسیار مهم، اثربخش و کلیدی نیاز داریم. این پنج عامل در شکلگیری یک اثر تعلیقمحور بسیار موثر و کلیدی هستند.
خبر مرگ زود از راه میرسد. در هر سوراخ سمبهای خودت را پنهان کرده باشی گریبانت را میگیرد. مرگ عین مامور مالیات است. باجش را میستاند.
۶۰ نوتیس برای گرفتن ویزای کار و در نهایت ادعای فسخ اندونگ
ماجرای تیراندازی در جشن یهودی در استرالیا چه بود؟
چرا حسن یزدانی را دوست داریم؟
چین ورای کلیشهها
اتهام سازی علیه ایران در ماجرای حملۀ به جشن یهودیان سیدنی
سریعترین CTRL + Z مدیریتی تاریخ باشگاه استقلال!
رانندگان اسنپ و تپسی بیمه بشوند یا نه؟
جعفر پناهی متهم به تقلب
شکست بزرگ در پروژۀ ساماندهی اپوزیسیون در مشهد
جایگاه و مسئولیت یک گزارشگر
هلاکت ۲۰ صهیونیست در تیراندازی جشن حنوکای یهودیان
معمای نیمکتنشینی رامین رضاییان
شکار قوی سپید با ۴ شلیک فجریها و سبفت گرفتن چادرملو از استقلال
ورزشگاه یادگار امام میزبان دیدار تراکتور – پرسپولیس
معاون سازمان تبلیغات واقعه ای را منتشر کرد که واقعیت نداشت
استقلال گرفتار در تله مساوی ها!
مسدودسازی حسابهای ریالی مشکوک به اخلال در بازار ارز و طلا
پرسپولیس همچنان به دنبال گزینههای ایدئال
طرح ترامپ برای قفقاز هیچ تفاوتی با «دالان زنگزور» ندارد
نویدکیا با امید و ایوان به دنبال صعود دوباره به صدرجدول
مهاجرانی: دولت مخالف مصوبه مهریه بود
به اسم استفاده از تاریخ، گزینش صورت میگیرد
ابرقویی گلساز جدید پرسپولیس
یادداشت
.gif?v=0)
