جنوب شهر
وقتی وقایع و اتفاقات روز‌ها و سال‌های اخیر را از سر می‌گذرانیم، با خود می‌گوییم ای‌کاش فرصتی پیش می‌آمد و تدبیری بود تا همه مردم ایران در یک جمع باشکوه کنار هم بنشینند و اکسیر موسیقی، روح جمعی آنها را برای لحظاتی آرام کند. قطعا جشنواره موسیقی فجر می‌تواند یکی از این گریزگاه‌ها برای فرار از تشویش عمومی باشد.
«نگهبان شب» تصویر متفاوتی از قشر جنوب شهری بازنمایی می‌کند که با بازنمایی‌های رایج این قشر در فیلم‌ها یکسان نیست.
شنای پروانه هرچند نسخه بسیط «بچه‌خور» نیست، اما نشانی است از توانایی کارگردان در گسترش ایده هایی ناب خفته در جنوب‌شهر به فیلم‌های داستانی بلند که پیش از این در فیلم کوتاه محمد کارت دیده بودیم.
یادداشت