جندی‌شاپور
جندی‌شاپور از‌جمله مهم‌ترین مراکز آموزشی در تاریخ ایران محسوب می‌شود که چه در دوره پیش از اسلام و چه پس از اسلام آوردن ایرانیان شکوه و جلال خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و معتبرترین مراکز علمی آموزشی جهان حفظ کرد.
بی‌شک نقش بی‌‌بدیل جندی‌‌شاپور به‌عنوان اولین منزلگاه علم در توسعه تمدن بشری را نمی‌توان نادیده گرفت. یونسکو در سال ۲۰۱۷ در سی‌ونهمین اجلاس مجمع عمومی خود در پاریس قدمت تاسیس دانشگاه جندی‌شاپور را ‌هزار و ۷۵۰ سال اعلام و آن را به‌طور رسمی کهن‌ترین دانشگاه جهان عنوان کرد.
عصاری با اشاره به محاسن کرونا برای تغییر برخی روندهای اشتباه در مراکز آکادمیک بیان داشت: پیش‌تر به برخی از سنت‌ها و فرآیندهای موجود در دانشگاه‌ها با این دید که امکان تغییر در آنها وجود ندارد، نگاه می‌شد، درحالی که این تصور اشتباهی بود و امروز تجربه کردیم که بسیاری از کارها را می‌توان بدون حضور فیزیکی افراد اعم از دانشجو، اساتید و پرسنل دانشگاه‌ها انجام داد.
کلاس‌های عملی را به‌صورت حضوری برگزار کنیم، به همین دلیل تا برطرف شدن وضعیت قرمز استان تصمیمی مبنی‌بر برگزاری حضوری این کلاس‌ها نداریم و نمی‌دانیم
منابع قدیم اغلب هم‌داستانند که حارث در ایران و یمن -که وابستگی فرهنگی آشکاری با ایران داشته و دارد- پزشکی و داروشناسی آموخت و پس از کسب مهارت، چندی در ایران به پزشکی مشغول شد و کارش چندان بالا گرفت که نزد خسرو انوشیروان، پادشاه ایران، بار یافت و سپس با ثروتی که اندوخته بود، به زادگاه خود بازگشت و تا دوران معاویه، طبابت می‌کرد.
اگر جندی‌شاپور نقش واسطه میان پزشکی هندی و اسلامی را ایفا نمی‌کرد، دانشمندان دوران خلفای عباسی به این آسانی و سرعت از طب هندی آگاهی حاصل نمی‌کردند.
با توجه خاصی که شاپور به این شهر داشت جندی‌شاپور به‌زودی از بزرگ‌ترین و معتبرترین شهرهای ایران شد و دیری نگذشت که به‌صورت مرکز عمده عطر و دارو و نیز نساجی‏ درآمد و یک کارگاه سلطنتی نیز به همین منظور در آن جا دایر شد.
یادداشت